Dumanın qızı

Mən dumanın qızı ola bilərdim, soyuq gündə çox şirin duman, səması ağ, küçələri boş, ürəyi deşilmiş kimi boş, yuxarıda və aşağıda, ya da quru budaqların qızı, məsələn, mən solğun, hərarətli solğun ola bilərdi, Bir ocaq, ya da kəsilmiş ağac kimi, kimsəsiz yolun kənarında, gecənin ətirinin uşağı ola bilərdim, ya da divardan xatirə kimi asılmış bir şey, ya da kiminsə boynunda gümüş zəncir, bulud uşağı uzaq, tənha, boşuna.

Mən zəif bir işığın dostu ola bilərdim, heç vaxt tənha deyiləm, o qədər də bədbəxt deyiləm, musiqi eşitmirəm, ruhu rəqs edən heç bir şey eşitmirəm, amma işıqlandırıram.

Bir quşsansa, ölməz, amma oxumayanda həyatdan bir parçanı itirər.
Bir mələyin başındakı bir halo olsaydın necə olardı?