Πριν το ταξίδι γάμου, πώς ήταν το ταξίδι;

Κανείς από εμάς δεν μπορεί να ταξιδέψει χωρίς να κρατά το διαβατήριό του στο δεξί του χέρι, αλλά πριν από την έκδοση του διαβατηρίου, πώς γίνονταν οι ταξιδιωτικές συναλλαγές, η πρώτη αναφορά ενός σύγχρονου εγγράφου που μοιάζει με διαβατήριο χρονολογείται από το έτος 450 π.Χ., όταν οι Πέρσες Ο βασιλιάς Αρταξέρξης Α' επέτρεψε στον υπουργό του Και στον βοηθό του, Νεεμία, να εγκαταλείψουν την πόλη Suse (Suse) για να πάνε προς τις περιοχές της Ιουδαίας στη νότια Παλαιστίνη.
Ο Πέρσης βασιλιάς έδωσε στον βοηθό του μια επιστολή στην οποία ζητούσε από τους ηγεμόνες των περιοχών που βρίσκονται στην άλλη όχθη του Ευφράτη να διευκολύνουν την κίνηση του Νεεμία, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο βιβλίο του Νεεμία, που ταξινομείται ως ένα από τα βιβλία των Εβραίων. Tanakh.

Σύμφωνα με μια σειρά αρχαίων εγγράφων, η αναφορά της λέξης διαβατήριο ανάγεται στη μεσαιωνική περίοδο. Την περίοδο εκείνη και για να περάσουν τις πύλες των πόλεων, οι άγνωστοι χρειάζονταν άδεια από τις τοπικές αρχές για να εισέλθουν και να περιπλανηθούν ελεύθερα, ακόμη και στις παραθαλάσσιες πόλεις όπου τους ζητούσαν κατά την είσοδό τους στα λιμάνια τους.

Ένα φανταστικό σχέδιο του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη Α' που κάθεται στον θρόνο του
Οι περισσότερες ιστορικές πηγές θεωρούν ότι ο βασιλιάς Ερρίκος Ε' της Αγγλίας ήταν ο πρώτος που υιοθέτησε ένα έγγραφο παρόμοιο με το σύγχρονο διαβατήριο, όπως επιδίωκε ο Βασιλιάς της Αγγλίας, μετά από κοινοβουλευτικό διάταγμα που εκδόθηκε το 1414, με τίτλο Safe Conducts Act 1414, για να προστατεύσει τους υπηκόους του κατά τη διάρκεια τους. μετακινήσεις σε ξένα εδάφη από Να προσκομίσουν έγγραφο που να αποδεικνύει την ταυτότητα και τον τόπο καταγωγής τους.
Εν τω μεταξύ, οι εργασίες αυτού του διατάγματος ανεστάλησαν για 7 χρόνια, αρχής γενομένης από το έτος 1435, πριν εγκριθεί εκ νέου το έτος 1442.
Και με την έλευση του έτους 1540, και με βάση μια νέα απόφαση, το έργο της έκδοσης ταξιδιωτικών εγγράφων έγινε ένα από τα καθήκοντα του αγγλικού μυστικού συμβουλίου και σε συνδυασμό με αυτό, η λέξη διαβατήριο γνώριζε την αρχή της διάδοσής της.

Το 1794, σε ξένους αξιωματούχους ανατέθηκε το έργο της έκδοσης διαβατηρίων.

Επίσης, η ημερομηνία του παλαιότερου βρετανικού διαβατηρίου είναι το 1636, όταν ο βασιλιάς Κάρολος Α' της Αγγλίας επέτρεψε στον Σερ Τόμας Λίτλτον κατά τη διάρκεια εκείνου του έτους να ταξιδέψει σε υπερπόντια εδάφη, που είναι «οι αγγλικές αποικίες στην αμερικανική ήπειρο εκείνη την περίοδο».
Ωστόσο, σε συνδυασμό με την εξάπλωση των σιδηροδρομικών γραμμών και την επέκτασή τους σε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ διαφορετικών χωρών μεταξύ του δεύτερου μισού του δέκατου ένατου αιώνα και των αρχών του εικοστού αιώνα, ο αριθμός των ταξιδιών μεταξύ διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών αυξήθηκε.
Ένας τεράστιος αριθμός ταξιδιωτών διέσχιζε τα σύνορα κάθε μέρα, και έτσι η διαδικασία ελέγχου διαβατηρίων γινόταν πιο δύσκολη και αυτό το έγγραφο γνώρισε τεράστια πτώση στο ποσοστό έγκρισής του. Ωστόσο, με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το θέμα άλλαξε γρήγορα, καθώς οι περισσότερες χώρες επέβαλαν την ανάγκη υιοθέτησης διαβατηρίου για ταξιδιώτες για λόγους ασφαλείας, εκείνη την εποχή ήταν απαραίτητο να καθοριστούν οι εθνικότητες των αφίξεων για να αποφευχθεί ο κίνδυνος των κατασκόπων. και επιχειρήσεις δολιοφθοράς.
Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, οι διαδικασίες διαβατηρίων συνέχισαν να υιοθετούνται σε διάφορες μεγάλες χώρες, τις «παγκόσμιες δυνάμεις», και στο μεταξύ, Βρετανοί ταξιδιώτες εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για τις διαδικασίες που τους ανάγκασαν να τους φωτογραφίσουν. Οι Βρετανοί θεώρησαν αυτά τα μέτρα προσβολή της ανθρωπιάς τους.
Το έτος 1920, ο οργανισμός της Κοινωνίας των Εθνών που προηγήθηκε της εμφάνισης των Ηνωμένων Εθνών πραγματοποίησε μια συνάντηση κατά την οποία συμφωνήθηκε να εκδώσει τυποποιημένες κατευθυντήριες γραμμές για διαβατήρια που ήταν πολύ παρόμοια με αυτά που εγκρίθηκαν σήμερα.