Πριν από την Παναγία των Παρισίων.. τα πιο σημαντικά ορόσημα του Παρισιού που κάηκαν και εξαφανίστηκαν, το παλάτι Tuileries

Το παλάτι Tuileries κατατάσσεται ως ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά ανάκτορα της Γαλλίας, καθώς το τελευταίο, πριν την καταστροφή του, είχε σημαντική θέση παρόμοια με αυτή που απολάμβαναν τα πιο πολυτελή γαλλικά βασιλικά ανάκτορα όπως οι Βερσαλλίες.

Η κατασκευή του παλατιού Tuileries ξεκίνησε γύρω στο 1564 με εντολή της Γαλλίδας βασίλισσας και αντιβασιλείας Catherine de' Medici, συζύγου του Γάλλου βασιλιά Henry II. Delorme

Επιπλέον, η Catherine de Medici δημιούργησε μια τοποθεσία στις όχθες του Σηκουάνα και κοντά στο Λούβρο για να κατασκευάσει το παλάτι. tuiles), από το οποίο πήρε το όνομα "Tuileries".

Το μήκος της πρόσοψης του Tuileries υπολογίζεται σε περίπου 266 μέτρα. Οι εργασίες σε αυτό το παλάτι, το οποίο ήταν ένα μείγμα από πολλές αρχιτεκτονικές τέχνες όπως η νεοκλασική αρχιτεκτονική, το νεομπαρόκ και η γαλλική αρχιτεκτονική της Αναγέννησης, κράτησαν μερικούς αιώνες. , καθώς παραμελήθηκε μετά τον θάνατο του βασιλιά Ερρίκου Δ' (Ερρίκος Δ') πριν ανανεωθούν οι εργασίες σε αυτό ξανά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου XIV. Το Tuileries τελείωσε από τον Γάλλο αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ' στα μέσα της δεκαετίας του XNUMX, αφού συμφώνησε να επεκτείνει τη βόρεια στοά του και να κατεδαφίσει τμήματα της Place du Carrousel για να τη συνδέσει με το Λούβρο.

Ιστορικά, οι Tuileries απολάμβαναν σημαντική θέση, καθώς ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος XV εγκαταστάθηκε σε αυτό κατά τα πρώτα επτά χρόνια της διακυβέρνησής του, και η Όπερα μετακόμισε σε αυτήν το 1763 μετά την πυρκαγιά του Βασιλικού Παλατιού και κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. , αυτό το παλάτι έγινε μάρτυρας της πτώσης της μοναρχίας και της αναγγελίας της ίδρυσης της Πρώτης Δημοκρατίας. Κατά το έτος 1789, οι Παριζιάνοι ανάγκασαν τον βασιλιά Λουδοβίκο XVI να εγκαταλείψει τα Ανάκτορα των Βερσαλλιών και να επιστρέψει στο Παρίσι για να ζήσει στο Tuileries σε μια προσπάθεια να τον εμποδίσουν να φύγει από τη χώρα. Επίσης, τα μέλη του Γαλλικού Εθνικού Συμβουλίου συναντήθηκαν το 1792 σε μια από τις αίθουσες Tuileries και το 1793 ο Ναπολέων Βοναπάρτης δεν δίστασε να το υιοθετήσει ως κατοικία. Κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, ο Ναπολέων Γ' έκανε την επίσημη ίδρυση της Αυτοκρατορίας των Tuileries και πήρε πολλές σημαντικές και ευαίσθητες αποφάσεις στην ιστορία της Γαλλίας.

Κατά τη διάρκεια της Παρισινής Κομμούνας, που ακολούθησε την ήττα του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ' και την παράδοσή του στον πρωσικό στρατό κατά τη μάχη του Σεντάν, το παλάτι Tuileries έφτασε σε τραγικό τέλος. Μεταξύ 22 και 23 Μαΐου 1871, αρκετοί Παριζιάνικοι επαναστάτες όπως ο Jules-Henri-Marius Bergeret, ο Victor Bénot και ο Étienne Boudin μετέφεραν βαγόνια γεμάτα πυρίτιδα, πίσσα και νέφτι προς την πλατεία του παλατιού προτού αρχίσουν να ψεκάζουν εύφλεκτα υλικά. τοίχους και τοποθέτηση μπαρουτοβαρελιών στο εσωτερικό του.

Αργότερα, αυτοί οι επαναστάτες του Παρισιού βομβάρδισαν σκόπιμα το Tuileries, το οποίο συνέχισε να καίγεται μεταξύ 23 και 26 Μαΐου 1871, προκαλώντας την απώλεια τουλάχιστον 80000 βιβλίων από τη βιβλιοθήκη του παλατιού και το κάψιμο μεγάλου μέρους των επίπλων του. Οι φλόγες επεκτάθηκαν επίσης για να καταβροχθίσουν απλά μέρη των γειτονικών κτιρίων, ειδικά του Λούβρου.

Με το τέλος αυτού του περιστατικού, το Tuileries μετατράπηκε σε ένα σωρό ερειπίων και το μέρος παρέμεινε σε αυτήν την κατάσταση μέχρι τις αρχές του ογδόντα του δέκατου ένατου αιώνα, όταν οι γαλλικές αρχές προτίμησαν την κατεδάφιση όσων απέμεινε από αυτό το παλάτι παρά την αποκατάστασή του.