Ποια είναι η σχέση μεταξύ του παιδικού τραύματος και του πόνου του σώματός σας;

Ποια είναι η σχέση μεταξύ του παιδικού τραύματος και του πόνου του σώματός σας;

Μια νέα μελέτη διαπιστώνει ότι η έκθεση σε παιδικό τραύμα αυξάνει την πιθανότητα να εμφανιστεί χρόνιος πόνος, όπως πόνος στην πλάτη και στον αυχένα, στην ενήλικη ζωή. Ο κίνδυνος αυξήθηκε σημαντικά με την έκθεση σε πολλαπλές δυσμενείς εμπειρίες παιδικής ηλικίας, υπογραμμίζοντας τη σημασία της αντιμετώπισης του παιδικού τραύματος για τον μετριασμό των επιπτώσεών του στη μακροπρόθεσμη υγεία, σύμφωνα με το New Atlas, επικαλούμενο το European Journal of Psychotraumatology.

Ανεπιθύμητες παιδικές εμπειρίες

Τα ΜΕΑ όπως η σωματική, σεξουαλική ή συναισθηματική κακοποίηση ή παραμέληση από γονέα ή φροντιστή προκαλούν άμεση βλάβη στο παιδί ή τον έφηβο. Η ζημιά μπορεί να συμβεί έμμεσα ως αποτέλεσμα οικογενειακής δυσλειτουργίας, θανάτου γονέων, διαζυγίου ή ασθένειας ενός γονέα.

Προηγούμενη έρευνα έχει επισημάνει τις αρνητικές επιπτώσεις των ΜΕΑ στη σωματική, ψυχολογική και συμπεριφορική υγεία, επιπτώσεις που μπορεί να επιμείνουν και στην ενήλικη ζωή. Μια πρόσφατη μελέτη, που διεξήχθη από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McGill στον Καναδά, εξέτασε τη σχέση μεταξύ της έκθεσης σε παιδικό τραύμα και του χρόνιου πόνου στην ενήλικη ζωή και έδωσε ορισμένα ανησυχητικά αποτελέσματα.

“Πολύ ανησυχητικό”

«Τα αποτελέσματα της μελέτης είναι πολύ ανησυχητικά, ειδικά επειδή περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο παιδιά - το μισό από τον αριθμό των παιδιών στον κόσμο - εκτίθενται σε αρνητικές εμπειρίες κάθε χρόνο, γεγονός που τα εκθέτει σε αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν χρόνιο πόνο και αναπηρία αργότερα. », δήλωσε ο Andre Bussiere, επικεφαλής ερευνητής της μελέτης. «Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να αναπτυχθούν στοχευμένες παρεμβάσεις και συστήματα υποστήριξης για να σπάσει ο κύκλος των αντιξοοτήτων και να βελτιωθούν τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα υγείας για τα άτομα που εκτίθενται σε παιδικά τραύματα».

Εξαιρούμενες κατηγορίες

Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια συστηματική ανασκόπηση 85 μελετών που διεξήχθησαν σε διάστημα 75 ετών, στις οποίες συμμετείχαν 826452 ενήλικες. Απέκλεισαν έρευνα που βασίζεται σε πληθυσμούς σε κίνδυνο, όπως άτομα που είναι άστεγοι, έγκλειστοι ή με κύρια διάγνωση κατάχρησης ουσιών, επειδή λίγα άτομα σε αυτούς τους πληθυσμούς έχουν χαμηλή έκθεση στο ΜΕΑ. Τα άτομα που γεννήθηκαν εξαιρετικά πρόωρα αποκλείστηκαν επίσης, επειδή είναι γνωστό ότι τροποποιεί την πορεία του πόνου, οδηγώντας σε αλλαγή του πόνου στην ενήλικη ζωή, και απέκλεισαν εκείνους με προφανείς εξηγήσεις για τον πόνο τους, όπως κατάγματα, διαστρέμματα, εγκαύματα, ασθένεια, νευροπάθεια. ή καρκίνος.

Σε σύγκριση με εκείνους που δεν ανέφεραν ACE, οι πιθανότητες αναφοράς καταστάσεων χρόνιου πόνου αργότερα στη ζωή ήταν 45% υψηλότερες μεταξύ των ατόμων με άμεσες ανεπιθύμητες ACEs παιδικής ηλικίας, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής, σεξουαλικής ή συναισθηματικής κακοποίησης ή παραμέλησης. Τα άτομα που ανέφεραν σωματική κακοποίηση στην παιδική ηλικία ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν χρόνιο πόνο και αναπηρία που σχετίζεται με τον πόνο κατά την ενηλικίωση.

Αυξημένες πιθανότητες αναπηρίας

Τα αποτελέσματα της μελέτης αποκάλυψαν ότι η έκθεση σε οποιοδήποτε είδος δυσμενούς παιδικής εμπειρίας οδήγησε σε αυξημένη πιθανότητα αναπηρίας που σχετίζεται με τον πόνο. Ο κίνδυνος χρόνιου πόνου στους ενήλικες αυξήθηκε σημαντικά από 4 σε XNUMX ή περισσότερες ανεπιθύμητες εμπειρίες ανεξάρτητα από την κατάσταση του πόνου.

Ένζυμο μετατροπής της αγγειοτενσίνης

«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η έκθεση σε ΜΕΑ σχετίζεται με τις πιο κοινές και πιο δαπανηρές καταστάσεις χρόνιου πόνου, συμπεριλαμβανομένου του πόνου στην πλάτη και τον αυχένα και άλλες μυοσκελετικές παθήσεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τις υψηλότερες συνολικές δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης σε σύγκριση με άλλες καταστάσεις υγείας», δήλωσαν οι ερευνητές.

«Τα άτομα με δυσμενείς εμπειρίες στην παιδική ηλικία τείνουν να έχουν υψηλότερη επιβάρυνση χρόνιων ασθενειών, εμπόδια στη συμμετοχή στη θεραπεία και μεγαλύτερη χρήση της υγειονομικής περίθαλψης στην ενήλικη ζωή», εξήγησαν οι ερευνητές.

Υποκείμενοι μηχανισμοί

Ενώ οι μηχανισμοί πίσω από τη συσχέτιση μεταξύ του ΜΕΑ και του χρόνιου πόνου δεν είναι καλά κατανοητοί, οι ερευνητές έχουν διατυπώσει ορισμένες υποθέσεις που βασίζονται στην έρευνα. Τα αναδυόμενα στοιχεία έχουν συνδέσει τις δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας με αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση που επηρεάζουν τη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Οι δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας μπορεί να σχετίζονται με αυξημένη ευαισθησία στον πόνο αργότερα στη ζωή. Η παραμέληση της παιδικής ηλικίας προβλέπει χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης στην ενήλικη ζωή, η οποία με τη σειρά της προβλέπει υψηλότερο καθημερινό πόνο και συναισθηματικά συμπτώματα όπως κατάθλιψη και άγχος.

καρκινοπαθείς

«Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης του καρκίνου, ειδικά υπό το πρίσμα του επιπολασμού και των συνεπειών του στην υγεία», δήλωσε ο Jan Hartvigsen, συν-ερευνητής στη μελέτη, εξηγώντας ότι «μια πιο ακριβή κατανόηση της ακριβούς σχέσης μεταξύ δυσμενών εμπειριών παιδικής ηλικίας και Ο χρόνιος πόνος θα επιτρέψει στους επαγγελματίες υγείας και στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να αναπτύξουν «Στοχευμένες στρατηγικές που θα συμβάλλουν στη μείωση του μακροπρόθεσμου αντίκτυπου των αντιξοοτήτων της πρώιμης ζωής στην υγεία των ενηλίκων».

Οι ερευνητές προτείνουν να διεξαχθούν περαιτέρω μελέτες για να εμβαθύνουν στους βιολογικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων τα ΜΕΑ επηρεάζουν την υγεία σε όλη τη διάρκεια της ζωής.

Ερωτικό ωροσκόπιο Αιγόκερω για το έτος 2024