Mia koro inter liaj pulmoj

Mi metis mian koron inter liajn pulmojn, do li forprenis de mi sian kapon kaj la monon de mia koro.Li flosis en tiu delikata loko, kiel lando, kiu ne scias sur kiu mapo i estas, sed i estas trankviliga tiel longe, kiel; ne estas militoj.

Li ne rimarkis min, kvazaŭ mi estus en vasta spaco sola, kie mia babilado flugis kaj alteriĝis sur liajn vangojn. Mi forgesas lin, liajn trajtojn kaj la lastan fojon kiam ni parolis, mi nur zorgas rimarki tiun ŝtuparon, kiu kondukas al malgaja domo, aŭ tiun sitelon vane pendantan sur la ligna fenestro, eble ankaŭ mi estas vana, aŭ tre malplena. sed almenaŭ mi ne pendas. Mi konfesas, ke mi estas netolerebla, sed pri multaj aferoj mi estas certa, ke mi alkroĉiĝas al fojnamaso en furioza maro, al foriro el kiu ne estas reveno, ĉar la naskiĝo de la morto estas neevitebla.

Sed mi estas konstanta, tiel konstanta, ke via memoro estas varma, kiam vi aŭdas malnovan kanton.

Tiu trotuaro estis senkulpa pri tiu konstruaĵo ĉar ĝi estis forlasita antaŭ longe.
Mi metis mian koron en tiun sitelon, por ke ĝi ne restu malplena.