مراقب باشید.. دارویی که سرطان را درمان می کند، باعث سرطان می شود

مطالعه ای در ایالات متحده نشان داد که یک ناهنجاری ژنتیکی در برخی از مردان مبتلا به سرطان پروستات ممکن است بر پاسخ آنها به داروهایی که معمولاً برای درمان این بیماری استفاده می شوند تأثیر بگذارد. محققان درگیر در این مطالعه که اخیراً در مجله Clinical Investigation منتشر شده است، معتقدند که نتایج آنها ممکن است اطلاعات مهمی را برای شناسایی بیمارانی ارائه دهد که احتمالاً با درمان با یک داروی متفاوت، وضعیت بهتری خواهند داشت.

محققان دریافته اند که abiraterone، یک داروی رایج سرطان پروستات، هنگامی که توسط مردان مبتلا به بیماری پیشرفته که دارای یک تغییر ژنتیکی خاص هستند مصرف شود، سطوح بالایی از یک محصول جانبی مشابه تستوسترون تولید می کند.

دکتر نیما شریفی، نویسنده ارشد این مطالعه، دکتر نیما شریفی، از مؤسسه تحقیقاتی لرنر کلینیک کلیولند، قبلاً دریافته بود که مردان مبتلا به سرطان پروستات تهاجمی که تغییر خاصی در ژن HSD3B1 داشتند، نتایج درمانی به‌طور قابل‌توجهی نسبت به بیماران بدون آن کمتر است. ژن HSD3B1 آنزیمی را کد می کند که به سلول های سرطانی اجازه می دهد از آندروژن های آدرنال تغذیه کنند. این آنزیم در بیماران مبتلا به تغییر ژن HSD3B1(1245C) بیش فعال است.

دکتر شریفی و تیمش در گروه زیست شناسی سرطان، از جمله نویسنده اول مطالعه، محقق دکتر محمد آل یمانی، دریافتند که مردان مبتلا به این ناهنجاری ژنتیکی بدون این تغییر ژنتیکی، آبیراترون را متفاوت از همتایان خود متابولیزه می کنند.

دکتر شریفی ابراز امیدواری کرد که این نتایج منجر به «بهبود توانایی ما در درمان سرطان پروستات بر اساس ترکیب ژنتیکی خاص هر گروه بیمار» شود. ژن HSD3B1 بر روی سیستم ایمنی تاثیر می گذارد. متابولیسم Abiraterone و احتمالاً اثربخشی آن، و در صورت تایید، امیدواریم بتوانیم داروی جایگزین موثری را شناسایی کنیم که ممکن است در مردان مبتلا به این ناهنجاری ژنتیکی موثرتر باشد.

درمان سنتی سرطان پیشرفته پروستات که «درمان محرومیت از آندروژن» نامیده می‌شود، مانع از عرضه آندروژن به سلول‌هایی می‌شود که از آنها تغذیه می‌کنند و از آنها برای رشد و گسترش استفاده می‌کنند. علیرغم موفقیت این روش درمانی در مراحل اولیه بیماری، سلول‌های سرطانی بعداً نسبت به این روش مقاومت نشان می‌دهند و به بیماری اجازه می‌دهد تا به مرحله کشنده‌ای به نام «سرطان پروستات مقاوم به اخته» پیشرفت کند که در آن سلول‌های سرطانی به این روش متوسل می‌شوند. منبع جایگزین آندروژن، غدد فوق کلیوی. Abiraterone این آندروژن های آدرنال را از سلول های سرطانی مسدود می کند.

در این مطالعه، محققان مشتقات مولکولی کوچک abiraterone را در چندین گروه از مردان که به مرحله مقاوم به اخته شدن پیشرفت کرده بودند، بررسی کردند و دریافتند که بیماران مبتلا به جهش ژنتیکی دارای سطوح بالایی از متابولیتی به نام 5α-abiraterone هستند. این متابولیت با تحریک مسیرهای رشدی که برای سرطان خطرناک هستند، گیرنده آندروژن را فریب می دهد. قابل توجه است، این محصول جانبی متابولیسم آبراترون، که در اصل برای مهار آندروژن ها طراحی شده بود، ممکن است مانند آندروژن ها عمل کند و باعث رشد سلول های سرطانی پروستات شود. بررسی تأثیر آبیراترون بر نتایج بالینی در بیماران مبتلا به سرطان پروستات مقاوم به اخته گام بعدی مهم خواهد بود.

دکتر اریک کلاین، رئیس موسسه اورولوژی و کلیه گلیکمن در کلینیک کلیولند، گفت: این مطالعه درک تأثیر مخرب تغییرات ژنتیکی در ژن HSD3B1 را ارتقا می‌دهد و یک رویکرد پزشکی دقیق را برای درمان مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات منعکس می‌کند. "

این مطالعه تا حدی توسط کمک های مالی موسسه ملی سرطان وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده و بنیاد سرطان پروستات حمایت شد. دکتر هوارد سالی، معاون اجرایی و مدیر ارشد علمی این سازمان غیرانتفاعی، این مطالعه را کمکی به شناسایی "مسیر مقاومت جدید" به داروی abiraterone توصیف کرد که معمولاً در درمان بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات استفاده می شود. تشکر و افتخار بنیاد سرطان پروستات از دکتر «ما امیدواریم که یافته‌های دکتر شریفی و تیمش در انتخاب درمان‌های سیستمیک مختلف برای بیمارانی که دارای تغییرات ژنتیکی خاصی در ژن HSD3B1 هستند، کمک کند تا پاسخ بالینی طولانی‌تر شود. " او گفت.

دکتر شریفی دارای کرسی خانواده کندریک در تحقیقات سرطان پروستات در کلینیک کلیولند و مدیریت مشترک مرکز عالی کلینیک کلیولند در تحقیقات سرطان پروستات است و قرارهای مشترک با موسسه اورولوژی و کلیه گلیکمن و موسسه سرطان تاوسیگ دارد. دکتر شریفی در سال 2017 به دلیل اکتشافات قبلی ژن HSD3B1 موفق به دریافت جایزه "ده دستاورد برتر بالینی" از انجمن تحقیقات بالینی شد.