an-íogair

Bhí sé chomh íogair go raibh sé idir bás agus uafás ag an am céanna, sa phictiúr againn socraithe ina chuimhne agus mianach, ní raibh sé in ann seasamh leis an nonsense go léir a dúirt mé, obsessed amhlaidh le gach rud antique, gach rud adhmaid, gach rud a dhó cosúil le deatach.

Thug mé éan bán dó, ní chol, ach éan bán, amhail is dá bhfeicfí é i bhfoirm aingeal i bhfoirm éan.
Níor thaitin leis fanacht sa bhaile ar feadh i bhfad agus bhí grá aige don spéir, bhí grá aige don spéir amhail is dá mba thír dhúchais uaigneach a bhí ann, tír dhúchais uaigneach nár thaitin le coirp agus nach raibh tempted ag gnéas.
Is amhlaidh a d’fhan sé i bhfad níos faide a labhair sé faoin ngrá, faoi fholús an ghrá, amhail is dá mba cheist gan réiteach í.

Tá mé gortaithe ag a easpa cainte, nó a radharc gairid súl a choisceann air mé a fheiceáil agus mé ag dul i dtreo, ba neamhshuim dá chruachás ar tharla dom is dá éan bocht a fuair bás le tart ar ghrá mo mhaighdeanais.
Ní raibh sé ag guí ar ár son, ach stop sé ag guí ar ár son.