તૂટેલા હૃદય

હું તૂટેલા હૃદય અને માથાના આંચકા સાથે એકલતાની ટ્રેનમાંથી નીકળ્યો. તેણે મારું હૃદય તોડી નાખ્યું અને મને નિચોવવા અને મને કાળા રંગમાં લપેટવા માટે તેણે પોતે ખોદેલું ખાડો બનાવ્યો.

મારો જુસ્સો વિચારો અને લાગણીઓથી ભરેલો હતો જે હું પાછો મેળવી શકીશ નહીં, તે મારી અંદર દફનાવવામાં આવ્યો હતો કારણ કે મેં તેની એક છબી બનાવી હતી જે મારા આત્મા સાથે મેળ ખાતી હતી, તેના આત્માના અસ્તિત્વમાં મને રેહાણા ઉડી હતી. હાલમાં, હું લોકો પ્રત્યે ઘણો ઉદાસીન બની ગયો છું, હું બહુ રડતો નથી, અને હું માત્ર આકાશને અનુભવું છું, આકાશ મને અનુભવે છે, હું રસ્તાઓ તરફ જોઉં છું અને પાનખરની ખૂબ ઝંખના કરું છું, હું કોઈને ચૂકતો નથી અને કોઈને પણ યાદ કરતો નથી. મારા માટે ઝંખના અનુભવે છે, હું ઘણી બધી તુલસી, પીળી જાસ્મીન અને કેક્ટસ અને રંગબેરંગી લીલીઓ જાણે મારી આખી જીંદગીના ચિત્રો લઉં છું.

હું મારી નોટબુકમાં ફૂલો રાખું છું જ્યાં હું તેમને ભૂલી જવાનું ભૂલતો નથી, અથવા તેમના આકારને ભૂલી જતો નથી, હું ભગવાનને આશ્વાસન આપવા માટે ખૂબ પ્રાર્થના કરું છું.
હવે, જ્યારે મેં તેને મારા ઊંડાણમાંથી ખેંચવાનો પ્રયત્ન કર્યો, અને જ્યારે પણ તે તેને મારી પાસેથી લઈ ગયો ત્યારે તેને મારી પાસેથી છીનવી લેવાનો પ્રયાસ કર્યા પછી, હું હજી પણ તેને ભૂલી જવાનો પ્રયાસ કરી રહ્યો છું, હું તે બધું ભૂલી જઉં છું જે એક સારા આત્માને ફક્ત ઇચ્છતો હતો. શાંતિથી જીવવું.