Katedral Notre Dame de Paris, bangunan paling ayu, carane sadurunge geni lan sajarah dawa

Katedral Notre Dame.), ing basa Arab, Cathedral of Our Lady (the Virgin), yaiku katedral keuskupan Paroki sing dumunung ing sisih wétan pulo kutha ing Kali Seine, ing jantung sajarah Paris. Bangunan kasebut nggambarake karya seni lan arsitektur Gotik sing ana ing abad kaping XNUMX nganti wiwitan abad kaping XNUMX. Iki minangka salah sawijining monumen sajarah ing Prancis lan conto gaya Gotik sing dikenal minangka (Il Dosans). Iki disebutake minangka latar utama ing novel (The Hunchback of Notre Dame) dening Victor Hugo. Bangunan kasebut bali menyang Abad Pertengahan.

Katedral Notre Dame dumunung ing situs pambangunan gréja Kristen pisanan ing Paris, "Basilica Saint Stephen", sing banjur dibangun ing reruntuhan kuil Gallo-Romawi Jupiter. Paris ing abad kaping sepuluh ing Gotik sawijining wangun Kubah pasamuwan munggah kanggo 528 meter

Ing taun 1160, sawisé pasamuwan ing Paris dadi "gréja paroki raja-raja Eropah", mantan Uskup Maurice de Sully nganggep Paris minangka katedral Saint-Etienne (Saint Stephen), sing wis diadegaké ing abad kaping papat, ora pantes. peran Noble sawijining, lan wis kabongkar sakcepete sawise Panjenenganipun njupuk judhul "Uskup Paris". Kaya mitos sing paling umum, penggalian arkeologi ing abad kaping rong puloh ngusulake manawa katedral kasebut kudu diganti kanthi struktur gedhe, kanthi nave lan fasad udakara 36 meter. Mulane bisa kesalahan karo struktur sadurungé padha exaggerated kanggo mbenerake negara-saka-saka-gambar mbangun maneh. Miturut legenda, iku sesanti saka katedral anyar kamulyane Paris, dicet ing lemah njaba gréja asli.

Sadurungé pambangunan, uskup ngrusak sawetara omah kanggo tujuan ekspansi, lan mbangun dalan anyar kanggo ngeterake bahan kanggo katedral liyane. Konstruksi diwiwiti ing taun 1163 nalika pamaréntahan Louis VII, lan panemu dipérang babagan apa Sully utawa Paus Alexander III nggawe watu dhasar kanggo katedral kasebut. Nanging, Uskup de Sully nyawisaké akèh urip lan rejeki kanggo mbangun katedral. Pambangunan paduan suara njupuk saka 1163 nganti 1177 lan misbyah anyar ing 1182 (iku laku normal kanggo mburi wétan pasamuwan anyar rampung pisanan, amarga tembok sauntara bisa didegaké ing sisih kulon paduan suara, saéngga ngidini kanggo digunakake tanpa gangguan nalika liyane bangunan alon-alon njupuk wangun). Sawisé séda Uskup Maurice de Sully ing taun 1196, dhèwèké diganti déning Odis de Sully lan ngawasi rampungé swiwi lan nave pasamuwan, sing meh rampung nalika séda ing taun 1208. Sajrone fase iki, fasad kulon ana. uga dibangun, sanajan ora rampung nganti watara agêng-1240s.

Sawetara arsitek nyambut gawe ing situs kasebut sajrone periode pambangunan, sing dibuktekake kanthi gaya sing beda-beda ing dhuwur sing beda ing sisih kulon lan menara. Arsitek kaping papat antarane 1210 lan 1220 ngawasi pambangunan tingkat kanthi pigura jambon lan aula gedhe ing sangisore loro menara.

Owah-owahan sing paling penting ing desain teka ing pertengahan abad kaping telulas, nalika swiwi gereja direnovasi kanthi gaya Rayonant paling anyar; ing taun 1240 almarhum Jean de nambahake gapura sing dipasang ing swiwi sisih lor kanthi jendela mawar sing nggumunake. Sawisé iku (saka 1258) Pierre de Montreuil nglakokaké rencana sing padha ing sayap kidul. Kabeh gapura iki sugih reca; Nduweni pemandangan sing khas ing endi lawang sisih kidul ngemot bagean saka urip St Stephen lan macem-macem wong suci, nalika gapura sisih lor nuduhake masa kanak-kanak Kristus lan crita Theophilus kanthi patung Perawan lan pengaruh bocah gedhe ing Tromo. Sawetara arsitek melu situs kasebut sajrone periode konstruksi, sing dibuktekake kanthi gaya sing beda-beda ing dhuwur sing beda ing sisih kulon lan menara. Iki diawasi dening arsitek kaping papat antarane 1210 lan 1220, lan tingkat dibangun karo pigura pink lan aula gedhe ing ngisor loro menara.

 Ing taun 1548, karusakan saka kerusuhan numpes fitur saka Notre Dame, dianggep pagan. Ing mangsa pamaréntahan Louis XIV lan Louis XV, katedral ngalami owah-owahan gedhé minangka bagéan saka upaya kanggo modernisasi katedral ing saindhenging Eropah. Uga ngrusak kuburan lan jendhela kaca patri ing sisih lor lan kidul.

Ing taun 1793, nalika "Revolusi Prancis", katedral iki dikhususake kanggo "nyembah akal", lan banjur nyembah marang Kang Maha Agung. Ing wektu iki akeh bandha katedral sing dirusak utawa dijarah. Menara abad kaping telulas lan patung-patung raja-raja Kitab Suci Yudea (dipercaya minangka raja-raja Prancis), sing ana ing frieze ing fasad katedral, dibongkar, lan dipenggal. Akeh presiden ditemokake nalika penggalian ing taun 1977 lan dipamerake ing Museum Cluny D. Kanggo wektu, tinimbang akeh misbyah saka Virgin Mary. Lonceng katedral gedhe bisa nyegah leleh. Katedral iki digunakake minangka gudang kanggo nyimpen panganan.

Program pemugaran kontroversial diwiwiti ing 1845, diawasi dening arsitek Jean-Baptiste-Antoine Lassus lan Eugene Viollet-le-Duc sing tanggung jawab kanggo mulihake puluhan kastil, istana lan katedral ing Prancis. Restorasi kasebut suwene rong puluh lima taun lan kalebu rekonstruksi flèche sing luwih dawa lan luwih hiasan (jinis suket), uga tambahan perlengkapan kanggo hantu galerie. Viollet-le-Duc tansah mulang karyane karo kelelawar, struktur arsitektur Gotik sing kaya kubah.

Perang Donya II nyebabake luwih akeh karusakan. Akeh jendela kaca patri ing tingkat ngisor sing kena peluru kesasar. Direnovasi sawise perang.

Ing taun 1991, dheweke miwiti program konservasi lan pemugaran utama, sing wis ditindakake sajrone sepuluh taun kepungkur, nanging isih ditindakake Saka 2010, ngresiki lan mulihake patung-patung kuno isih dadi masalah sing angel banget. Sekitar taun 2014, akeh lampu sing dianyarake dadi lampu LED.

Gréja kasebut kena geni gedhe sing ngobong sebagian besar bangunan kasebut, sing nyebabake ambruk total menara ing 15 April 2019.