Pasar perkawinan ing Shanghai

 Tionghoa Liu Jianl mesem nalika dheweke nemokake calon pengantin lanang kanggo keponakane sing bubar pegatan, ing segara pengumuman pernikahan pribadi sing didominasi putih.

Dheweke nyelehake potlot ing tangane, lan nulis rincian calon pengantin lanang, sing umure 33 taun, dhuwure 1.7 meter lan bobote 63 kilogram. Dheweke dadi pemilik properti, bubar pegatan, nanging ora duwe anak. Nanging mung masalah, gajine mung $ 800 saben wulan, sing ora cukup miturut standar kutha Shanghai ing China.

”Sugeng Rawuh wonten ing Pasar Nikah Shanghai.” Ukara iki bisa uga ngucapake salam marang wong-wong sing dolan ing pasar ing Shanghai, sing teka saben akhir minggu, kalebu ibu, bapak, sanak keluarga, lan wong sing golek jodoh kanggo golek bojo utawa bojo kanggo anak-anake.

Sawetara nulis timbangan ing label kanthi tangan lan kalebu dhuwur, umur, penghasilan saben wulan, pendhidhikan, lan kampung halaman, banjur pasang label ing payung utawa tas blanja. Liyane bisa nyekel notebook ing tangan, kanggo nulis rincian apa sing diklumpukake babagan calon pasangan kanggo putra utawa putri.

Biasane, wong tuwa ngunggahake anak-anake ing China kanggo entuk pendhidhikan lan kerja sadurunge golek katresnan.
Kutha iki nganakake acara "Love and Marriage Fair" taunan kanggo mbantu wong enom nemokake hubungan romantis.

"Ana akeh bocah sing lair sawise taun 1980 sing ora duwe sedulur," ujare Song Lee, pengawas situs kencan online sing uga nglakokake layanan matchmaking taman kasebut. Dadi dheweke tuwuh ing lingkungan sing ora ana syarat kanggo ketemu wong sing beda jinis.

"Pasar wiwit diatur ing taun 2004, lan amarga ana kaping telu luwih akeh wanita tinimbang wong lanang sing golek pasangan, mula angel golek pilihan sing sukses," ujare.

Dheweke nerangake marang aku yen "wong lanang bisa ndhaftar kanthi gratis, dene wanita dikenani biaya $ 500." Dheweke nuding metu kanggo kula sing "wong lair sawise 1970 bisa melu, lan wanita kudu liwat 33 taun."