បេះដូងរបស់ខ្ញុំនៅចន្លោះសួតរបស់គាត់។

ខ្ញុំដាក់បេះដូងខ្ញុំនៅចន្លោះសួតរបស់គាត់ ដូច្នេះគាត់បានដកក្បាលរបស់គាត់ចេញពីខ្ញុំ និងលុយនៃបេះដូងរបស់ខ្ញុំ គាត់កំពុងអណ្តែតនៅកន្លែងដ៏ផុយស្រួយនោះ ដូចជាប្រទេសដែលមិនដឹងថាវាជាផែនទីមួយណា ប៉ុន្តែវានៅតែធានាដរាបណានៅទីនោះ។ មិនមានសង្រ្គាមទេ។

គាត់មិនបានកត់សម្គាល់ខ្ញុំទេ ដូចជាខ្ញុំនៅក្នុងទីធ្លាដ៏ធំទូលាយតែម្នាក់ឯង ដែលនៅក្នុងនោះការនិយាយរបស់ខ្ញុំកំពុងហោះហើរ ហើយចុះចតនៅលើថ្ពាល់របស់គាត់។ ខ្ញុំកំពុងភ្លេចគាត់ លក្ខណៈពិសេសរបស់គាត់ ហើយលើកចុងក្រោយដែលយើងបាននិយាយ ខ្ញុំគ្រាន់តែចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការកត់សម្គាល់ជណ្តើរដែលនាំទៅដល់ផ្ទះដ៏សោកសៅ ឬធុងដែលព្យួរដោយឥតប្រយោជន៍នៅលើបង្អួចឈើ ប្រហែលជាខ្ញុំក៏គ្មានប្រយោជន៍ដែរ ឬខ្លាំងណាស់។ ទទេ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ខ្ញុំមិនព្យួរ។ ខ្ញុំសារភាពថាខ្ញុំមិនអាចអត់ឱនបាន ប៉ុន្តែខ្ញុំប្រាកដក្នុងចិត្តជាច្រើនថា ខ្ញុំតោងជាប់នឹងស្មៅក្នុងសមុទ្រដ៏ក្ដៅគគុក រហូតដល់ការចាកចេញទៅគ្មានត្រឡប់មកវិញ ព្រោះការកើតនៃសេចក្តីស្លាប់គឺជៀសមិនរួច។

ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​នៅ​ថេរ​រហូត​ដល់​ការ​ចងចាំ​របស់​អ្នក​កក់ក្តៅ​ពេល​អ្នក​បាន​ឮ​បទ​ចាស់។

ចិញ្ចើម​ផ្លូវ​នោះ​គ្មាន​កំហុស​ចំពោះ​អគារ​នោះ​ទេ ព្រោះ​វា​ត្រូវ​បាន​គេ​បោះ​បង់​ចោល​យូរ​មក​ហើយ។
ខ្ញុំ​ដាក់​បេះដូង​ក្នុង​ធុង​នោះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​នៅ​ទទេ។