penageha min

Ey penageha min a kevnar:
Silavek ku di xwîdana payîzê de hatî çêkirin
Canê min li qiraxa hemû gemarê bû, û min nikarîbû pişta xwe girêbidim û destekî ji peran bihejînim. Ev rastî nayê înkarkirin, ez tiştekî taybetî ji we naxwazim û hûn tenê dixwazin ku ez we li hember kêmasiyên xwe kor bikim, hûn naxwazin bibim şêlûka ku hez ji meşê dike..

Dû re bi derbeya xortekî gemar diqelişe. Helbesta min kêm neke, belkî mirina min her kêlî nebe, ev dibêjin cixarekêşê min, parastina wê ne karê min e. Û hûn bi riha xwe ya ku min çavê xwe jê girtibû, ji bo ku ez di nav herma xemsarîya weya narsîsîst de nefetisim, hûn hemû bi tirs û xof in.

Û va ye ez, yê ku di qirika min de girtiye, ku îlhamê dide hemû gulên ku bê dilopek avê dibişkivin, ey tîrêja aramiyê ya ku li serê min dikeve, ez disekinim û dinyayê ji berê xedartir û bedewtir dibînim, ez dibînim bextreşiya te mîna ku hemû bi şensê jina xwe tac bikî.