Ji bin xirbeyan Îbrahîm Zekerî bêhna xwe da

Dema heft meh bi ser wan kêliyên xedar ên ku ciwan Îbrahîm Zekeriya û diya wî Doha Nûr Allah jiyan kirin re derbas bûn, bîranînên wan kêliyên dijwar mîna ku îro diqewimin, nû dibin. Erdheja ku li bajarê Cebelê qewimî, ne tenê karesatek xwezayî bû, belkî ceribandinek dijwar bû ji bo rûbirûbûna zehmetiyan û dûrketina ji bêhêvîtiyê.

Ew pênc rojên di bin kavilan de bûn serpêhatiyeke ku Îbrahîm qet ji bîr nekir.

Ew roj hêdî hêdî û bi westiyan derbas dibûn û kêlî bi saetan re di nav şerekî dijwar de bi dem û rewşan re.

Ew di bin kavilên mala xwe de mabû û her kêliyek mîna têkoşînek giran bû ji bo jiyanê.

 Ew bi êşa laşî û hestyarî ketibû tengasiyê, û wêneyên xemgîn ên xwişka wî Rawya ew bê rawestan dihejandin.

Rawya ji tirsa karesatê xilas nebû û bîranîna wê her kêlî di dilê Îbrahîm de dijî

Baran axayê hêviyê ye..

Ji bo baranê, ew çirûskek piçûk bû ku di nav axa şil de diherikî û hêviyê şîn dikir.

Di vê çîroka bi êş de hebûna xwe jî hebû. Bi her dilopek ava ku ji ezmên dibariya, Îbrahîm pê dihesiya ku ew xalên hêviyê bûn ku bi dizî ji ezmên derdiketin da ku dilê wî bitemirîne û şerê bêhêvîtiyê bike ku wî hewl dida kontrol bike.

Baran ji şilbûnê gelekî kûrtir bû, sembola berxwedan û nûbûnê bû.

Tiştekî din jî hebû ku hêz û îradeya rûbirûbûna zehmetiyan dida wî, ew jî bawerî bû.

Mîna ava baranê ya ku di navbera çil û axê de derbas dibe, îman jî di dilê Birahîm de rijiya û bi wêrekiyê tijî kir.

Nehişt ku bêhêvîtî bi ser bikeve, belkî baweriya xwe ji bo şerkirina li dijî şert û mercên giran wekî amûrek bikar anî.

Dema ekîbên rizgarkirinê hatin tîrêjek ku nedihat derbaskirin hebû. Ava barana ku li ser wêranê belav bû, mîna hêviya ku di dilê Îbrahîm û Duhayê de derketibû, bû.

Di navbera xweza û mirov de xaleke hevpar hebû, ku hêz di berxwedan û nûjenbûnê de bû.

Heft meh piştî wê bûyera hovane, Îbrahîm Zakariya jiyana xwe ji nû ve ava dike.

Îbrahîm Zakariya, biryar û xeyala sibeheke xweştir

Ew di dilê xwe de ne tenê bandora wê serpêhatiya dijwar, di heman demê de biryar û îradeya derbaskirina hemû zehmetiyan jî hildigire. Di bin xirbeyên ku ji ber ava baranê lêdixist, mezin dibû û bi hêztir dibû ji bo avakirina jiyaneke nû, dûrî bîranîna felaketê û bêzariya wê.

“Nêzîkî dawiya vê rêwîtiya birêkûpêk, hêviyên ciwanê Îbrahîm Zekeriya bi zelalî wek alfabeyên ku ji aliyê demê ve bi gelek rengan hatine nivîsandin, pêk tê. Di çavên wî de çirûskeke hêvî û îradeyê tê dîtin, ew bi rengên xewn û dijwariyê reng dide paşeroja xwe.

Armancên wî di vîzyona wî ya jiyanek nû ya dûr ji sîbera wêraniyê de xuya dike, ji ber ku ew hewl dide rêyek nû ya tijî destkeftî û derfet ava bike.

Ew dixwaze ku bigihîje armancên xwe yên kesane û pîşeyî, û pir dixebite ku xewna xwe bike rastiyek ku di rojnivîska xwe de dijî.

Ji bo Îbrahîm hêvî ne tenê gotineke derbasbûyî ye, rêya jiyanê ye. Baweriya wî bi îrade û hêza mirovî ya derbaskirina zehmetiyan heye, lewma jî li gorî vê felsefeyê pêşeroja xwe ava dike. Ev pêbawerî di çavên wî de cih digire,

Wusa dixuye ku ew astengiyan hîs nake, lê tenê derfetên ku li benda wî ne dibîne.

Di encamnameyê de, çîroka Îbrahîm Zakariya û diya wî, Duha Nûr Allah, di dijwarî, berxwedan û hêviyê de dersek îlhamê dimîne.

Pabendbûna wan a bi hêvî û îradeya wan a li hember zehmetiyan, girîngiya wê yekê tîne bîra me ku em bigihin wê baweriyê ku sibê bi hemû xêr û xweşî tê.

Û ku her dijwariyek dikare bibe derfetek. Û piştî derbasbûna van mehan jî Îbrahîm wek mûmek ku rê li ber her kesî ronî dike dimîne Lêkolînî Xewn, û bi saya îradeya xurt û hêviyek nemirî bi destxistina wan

Enrique Iglesias banga rizgarkirina zarokên Sûriyê dike