ແລະຈາກຂ້ອຍເຈົ້າ

ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າການໂອບກອດເຈົ້າໃນລະດູຫນາວຂອງຈິດວິນຍານທີ່ເຢັນຂອງເຈົ້າແມ່ນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຫນ້າສົງໄສ, ມືຂອງຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເອົາພາລະຂອງການວາງມັນໃສ່ແຂນສອກຂອງເຈົ້າແລະລາກເຈົ້າໄປຫາເທວະດາບ່ອນທີ່ບໍ່ມີສົງຄາມແລະບໍ່ມີເລືອດ. ຂ້ອຍ​ບໍ່​ເຂັ້ມແຂງ​ພໍ​ທີ່​ຈະ​ທົນ​ກັບ​ເວລາ​ໃດ​ທີ່​ຈະ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເຈົ້າ​ມີ​ຄວາມ​ສຸກ.

ຂ້ອຍຮັກການມີຢູ່ນັ້ນ, ຄູ່ທີ່ສູບຢາຂອງຂ້ອຍ, ການມີຢູ່ທີ່ບໍ່ມີຄວາມສາມັກຄີຂອງພວກເຮົາທັງສອງ, ຂ້ອຍຈະບໍ່ເຊື່ອການມີຢູ່ຂອງເພື່ອນມິດຫຼືເພື່ອນຂອງຊີວິດ, ແຕ່ການຄິດເຖິງເຈົ້າໃນຄືນຫນຶ່ງທີ່ເອົາບາບອອກມາເປັນຄືກັບຫນຶ່ງ. ຄວາມ​ຜິດ​ຂອງ​ມັນ​ຕົກ​ຢູ່​ໃນ​ພາກ​ສ່ວນ​ຂອງ​ຄວາມ​ອ່ອນ​ໂຍນ​ແລະ​ປະ​ລໍາ​ມະ​ນູ​ຫາຍ​ໄປ​ຈາກ​ອາ​ກາດ​, ເຮັດ​ໃຫ້​ແນ່​ໃຈວ່​າ​ແມ່ນ​ສິ່ງ​ທີ່​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ປົກ​ຫຸ້ມ​ໃນ​ຕອນ​ກາງ​ຄືນ​ໃນ​ທີ່​ເປີດ​.
ຂ້າພະ​ເຈົ້າ​ໂສກ​ເສົ້າ​ຫລາຍ​ທີ່​ຂ້າພະ​ເຈົ້າອະທິຖານ​ເພື່ອ​ທ່ານ ​ແລະ ຂ້າພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ອະທິຖານ​ເພື່ອ​ໂລກ ​ແລະ ​ເພື່ອ​ໂລກ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ຫຍັງ​ກ່ຽວ​ກັບ​ມັນ.
ພຣະອົງບໍ່ມີບາບຍົກເວັ້ນວ່າພວກເຮົາຖືກສ້າງຂື້ນລະຫວ່າງພື້ນຜິວຫນຶ່ງແລະພື້ນຜິວທີ່ບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ, ຫາຍໃຈບໍ່ສະບາຍຄືກັບວ່າພຣະອົງໄດ້ໂອບກອດພວກເຮົາຢ່າງຮຸນແຮງແລະລືມວ່າຄວາມສາມາດໃນການຫາຍໃຈຂອງພວກເຮົາແມ່ນຈິນຕະນາການ.

ເຈົ້າເປັນສິ່ງທີ່ປະຕິເສດບໍ່ໄດ້.
ແລະເຈົ້າເປັນທູດສະຫວັນທີ່ຮັກແພງ.
ເຈົ້າສາມາດເອົາຄວາມໂສກເສົ້າຂອງເຈົ້າໃສ່ຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ Laith ແລະປອດທີ່ເມື່ອຍລ້າຂອງເຈົ້າໃສ່ຫນ້າເອິກຂອງຂ້ອຍ, ແລະຕາທີ່ເມື່ອຍລ້າຂອງເຈົ້າຢູ່ເທິງຕາຂອງຂ້ອຍທີ່ໄດ້ກາຍເປັນບໍ່ມີຫຍັງນອກ ເໜືອ ຈາກໝອກ, ເຈົ້າສາມາດເປັນຄວາມຮັກແລະຄວາມເຈັບປວດໃນເວລາດຽວກັນ, ແຕ່ພວກເຮົາຈະມີຄວາມຫວັງ. , ຄວາມຫວັງ, ດ້ວຍຄວາມຮັກແລະຄວາມເຈັບປວດທີ່ເຜົາໄຫມ້ພວກເຮົາຄືກັບຮອຍແປ້ວ, ຂ້ອຍສາມາດເປັນເຮືອນຂອງເຈົ້າແລະເຈົ້າສາມາດເປັນກະຕືລືລົ້ນຂອງຂ້ອຍແລະພວກເຮົາສາມາດສ້າງເຮືອນຂອງສອງຈິດວິນຍານໄດ້.
ເຈົ້າສາມາດເປັນສຽງຂອງຂ້ອຍ ແລະຂ້ອຍສາມາດເປັນສຽງຂອງເຈົ້າໄດ້ ແລະສຽງສະທ້ອນກໍໄກອອກໄປຈົນຂ້ອຍລໍຖ້າມັນກັບມາຟັງຫູຂອງຂ້ອຍ, ເພື່ອຂ້ອຍຈະໄດ້ຟັງເຈົ້າ, ຈິດວິນຍານທີ່ແຕກຫັກທີ່ບໍ່ຕ້ອງການຫຍັງນອກຈາກຄວາມຮັກ.
ຈາກຂ້ອຍຂ້ອຍແລະຂ້ອຍເຈົ້າ.