ഒരു താരമാണ്

ആരും എത്തിപ്പെടാത്ത നക്ഷത്രമായും തിളങ്ങുന്ന പ്രകാശമായും അവൾ അവനെ കണ്ടു.ഒരിക്കൽ തൊട്ടുരുമ്മി വീണ്ടും അവൻ്റെ അസ്തിത്വം മറന്നു, അവനുവേണ്ടി മാത്രം അവശേഷിക്കാതെ അവൻ്റെ ഓർമ്മയെ എംബാം ചെയ്തു.മഴ പെയ്യുന്ന രാത്രിയിൽ അവൾ അവനെ വീണ്ടും സ്പർശിച്ചു. നിലാവുള്ള രാത്രിയിൽ ഒരു മേഘം പോലെ അവൻ ചിതറിപ്പോകും.അവൾ അവനെ ആകാശത്തോളം ദൂരെയായി കാണാറുണ്ടായിരുന്നു, പ്രകാശം പോലെ, ഒരു കുട്ടിയെപ്പോലെ ചെറുതും ആത്മാവിനെപ്പോലെ സുതാര്യവുമായ സൂര്യനെപ്പോലെ, അവൻ അവളോട് എല്ലാം ഉദ്ദേശിച്ചു.

അവൾ പാതി പെണ്ണും പാതി കുട്ടിയും ആയിരുന്നു, പഴയ കടലിലും, പഴയ വെയിലിലും, പഴയ ദിവസങ്ങളിലും ജീവിതം നയിക്കുന്ന അവൾ, കുട്ടിക്കാലത്തിൻ്റെ നിഴലിൽ ജീവിച്ചു, നാടകീയമാകാൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല, അവൾ തൻ്റെ ദിവസങ്ങൾ വിൽക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. തീപ്പെട്ടിയോ സിഗരറ്റോ, ട്വീറ്റ് ചെയ്യാൻ താൽപ്പര്യമില്ലാത്ത പക്ഷിയായി ജീവിക്കാൻ.. കൊമ്പുകൾ ഒന്നിനുപുറകെ ഒന്നായി വീണ കൂട്ടിൽ, അവൾ അവനെ ഏകാന്തതയാൽ ദഹിപ്പിച്ച പക്ഷിയായി കാണുന്നു, അവളുടെ കരച്ചിലിനേക്കാൾ ഉച്ചത്തിലുള്ള കരച്ചിൽ അവൾ കരഞ്ഞു അവനു വേണ്ടി.

പക്ഷെ അവൻ കേട്ടില്ല, അവളുടെ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ അവൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല, അങ്ങനെ അവൻ പോയി, അവൾ പോയി, അവരുടെ ദിവസങ്ങൾ വെറുതെയായി, അപ്പോഴും നീ പറഞ്ഞു, അതെല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, നിങ്ങളുടെ ആത്മാവില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ, എൻ്റെ ജീവിതം ഒരു അപരിചിതനായിരുന്നു.