लग्नापूर्वीचा प्रवास, कसा होता प्रवास?

आपल्यापैकी कोणीही आपला पासपोर्ट उजव्या हातात धरल्याशिवाय प्रवास करू शकत नाही, परंतु पासपोर्ट जारी करण्यापूर्वी, प्रवासाची प्रक्रिया कशी पार पाडली जात होती, समकालीन पासपोर्ट सारख्या कागदपत्राचा पहिला उल्लेख 450 बीसीच्या सीमेचा आहे. , जेव्हा पर्शियन राजा आर्टॅक्सर्क्सेस I याने त्याचा मंत्री आणि त्याचा सहाय्यक नेहेम्या याला सुसे शहर सोडून दक्षिण पॅलेस्टाईनमधील जुडियाकडे जाण्याची परवानगी दिली.
पर्शियन राजाने त्याच्या सहाय्यकाला एक पत्र दिले ज्यामध्ये त्याने युफ्रेटिसच्या पलीकडे असलेल्या प्रदेशातील राज्यकर्त्यांना नेहेमियाच्या हालचाली सुलभ करण्यास सांगितले, नेहेमियाच्या पुस्तकात नमूद केलेल्या गोष्टींनुसार, जे पुस्तकांपैकी एक म्हणून वर्गीकृत आहे. ज्यू तनाख च्या.

अनेक प्राचीन दस्तऐवजांवर आधारित, पासपोर्ट शब्दाचा उल्लेख मध्ययुगीन काळातील आहे. त्या कालावधीत, आणि शहरांचे दरवाजे ओलांडण्यासाठी, अनोळखी लोकांना त्यांच्या बंदरांमध्ये प्रवेश करताना विनंती केलेल्या किनारपट्टीच्या शहरांमध्ये देखील प्रवेश करण्यासाठी आणि मुक्तपणे फिरण्यासाठी स्थानिक अधिकार्यांकडून परवानगी आवश्यक होती.

त्याच्या सिंहासनावर बसलेला पर्शियन राजा आर्टॅक्सर्क्झेस I याचे काल्पनिक रेखाचित्र
बहुतेक ऐतिहासिक स्त्रोत इंग्लंडचा राजा हेन्री पाचवा हा समकालीन पासपोर्ट सारखाच दस्तऐवज स्वीकारणारा पहिला मानतात. इंग्लंडच्या राजाने 1414 मध्ये जारी केलेल्या संसदीय आदेशानंतर, आपल्या प्रजेच्या संरक्षणासाठी सुरक्षित आचार कायदा 1414 हे शीर्षक मागितले. परदेशी भूमीवरील त्यांच्या प्रवासादरम्यान त्यांची ओळख आणि मूळ सिद्ध करणारे दस्तऐवज प्रदान करा.
दरम्यान, हा हुकूम 7 मध्ये पुन्हा स्वीकारण्यापूर्वी, 1435 पासून सुरू होऊन 1442 वर्षांसाठी निलंबित करण्यात आला होता.
1540 च्या आगमनाने आणि नवीन निर्णयाच्या आधारे, प्रवास दस्तऐवज जारी करणे हे इंग्रजी विशेष परिषदेच्या कार्यांपैकी एक बनले आणि त्याच वेळी, "पासपोर्ट" हा शब्द त्याच्या प्रसाराची सुरुवात म्हणून ओळखला जाऊ लागला.

1794 मध्ये, परदेशी अधिकाऱ्यांना पासपोर्ट जारी करण्याचे काम देण्यात आले.

सर्वात जुन्या ब्रिटीश पासपोर्टची तारीख 1636 आहे, जेव्हा इंग्लंडचा राजा चार्ल्स I (चार्ल्स I) याने त्या वर्षात सर थॉमस लिटलटन यांना परदेशी भूमीकडे प्रवास करण्याची परवानगी दिली होती, जे त्या काळात "अमेरिकन खंडावरील इंग्रजी वसाहती" होते. "
तथापि, एकोणिसाव्या शतकाच्या उत्तरार्धात आणि विसाव्या शतकाच्या सुरुवातीच्या काळात विविध देशांमधील लांब पल्ल्यांवरील रेल्वेचा प्रसार आणि त्यांचा विस्तार यांच्या संयोगाने, विविध युरोपीय देशांमधील सहलींची संख्या वाढली.
आणि मोठ्या संख्येने प्रवाशांनी दररोज सीमा ओलांडल्या, आणि अशा प्रकारे पासपोर्ट नियंत्रण प्रक्रिया अधिक कठीण झाली कारण या दस्तऐवजाने त्या वेळी दत्तक घेण्याच्या टक्केवारीत मोठी घट ओळखली. परंतु पहिले महायुद्ध सुरू झाल्यामुळे, हे प्रकरण झपाट्याने बदलले, कारण बहुतेक देशांनी सुरक्षेच्या कारणास्तव प्रवाशांसाठी पासपोर्ट स्वीकारण्याची आवश्यकता लादली, जेव्हा हेरगिरी आणि तोडफोडीचा धोका टाळण्यासाठी येणार्‍यांचे राष्ट्रीयत्व निर्दिष्ट करणे आवश्यक होते. ऑपरेशन्स
पहिल्या महायुद्धाच्या समाप्तीनंतर, विविध मोठ्या देशांमध्ये "जागतिक शक्ती" मध्ये पासपोर्ट प्रक्रिया अवलंबली जात राहिली, तर ब्रिटीश प्रवाश्यांनी त्यांना फोटो काढण्यास भाग पाडलेल्या प्रक्रियेबद्दल संताप व्यक्त केला. ब्रिटीशांनी या उपाययोजनांना त्यांच्या मानवतेचा अपमान मानले.
1920 च्या सुमारास, संयुक्त राष्ट्रांच्या उदयापूर्वी लीग ऑफ नेशन्सने एक बैठक घेतली ज्यामध्ये आज दत्तक घेतलेल्या पासपोर्ट मार्गदर्शक तत्त्वांशी जवळीक साधणारी मानक पासपोर्ट मार्गदर्शक तत्त्वे जारी करण्याचे मान्य करण्यात आले.