erg gevoelig

Hij was zo gevoelig dat het tegelijkertijd tussen dood en verschrikking was, we stelden ons voor in zijn geheugen en de mijne, hij kon niet tegen alle onzin die ik zei, zo geobsedeerd door alles wat antiek is, alles van hout, alles dat brandde als rook.

Ik gaf hem een ​​witte vogel, geen duif, maar een witte vogel, alsof hij werd gezien in de vorm van engelen in de vorm van een vogel.
Hij hield er niet van om lange tijd thuis te blijven en hij hield van de lucht, hij hield van de lucht alsof het een eenzaam thuisland was, een eenzaam thuisland dat niet van lichamen hield en niet verleid werd door seks.
Hij stotterde veel naarmate hij langer over liefde sprak, over de leegte van liefde, alsof het een onopgeloste kwestie was.

Ik ben gekwetst door zijn gebrek aan spraak, of zijn korte gezichtsvermogen waardoor hij me niet kan zien terwijl ik naar hem toe ga, zijn wreedheid was onverschillig voor wat er met mij en zijn arme vogel gebeurde die stierf van de dorst voor de liefde van mijn maagdelijkheid.
Hij bad niet voor ons, maar hij stopte met bidden voor ons.