Waarom is geeuwen besmettelijk?

Hoe vaak heb je geprobeerd iemand te zien geeuwen zonder besmet te raken?
En hoe vaak heb je je ook afgevraagd wat het vreemde geheim is van die infectie die je treft zodra je iemand voor je ziet geeuwen, zelfs als je je niet moe of slaperig voelt?

Het lijkt erop dat het antwoord eindelijk is gekomen, aangezien een recente studie uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Nottingham in Groot-Brittannië heeft onthuld dat een regio in onze hersenen die verantwoordelijk is voor motorische functies, of wat bekend staat als de motorische functie, de schuldige is.
De studie onthulde ook dat ons vermogen om weerstand te bieden aan de reactie wanneer iemand naast ons geeuwt zeer beperkt is, omdat het blijkbaar meer een "aangeleerde" reactie is. Die studie gaf aan dat de menselijke neiging om besmettelijk te geeuwen "automatisch" is, via primitieve reflexen die aanwezig zijn of worden opgeslagen in de primaire motorische cortex - een hersengebied dat verantwoordelijk is voor de motorische functie. of motorische functies.
Ze benadrukte ook dat ons verlangen naar geeuwen toeneemt wanneer we het proberen te onderdrukken. De onderzoekers legden uit dat proberen te stoppen met geeuwen de manier waarop we geeuwen kan veranderen, maar het zal onze neiging om dat te doen niet veranderen.
De resultaten waren gebaseerd op een experiment uitgevoerd op 36 volwassenen, waarbij de onderzoekers vrijwilligers lieten kijken naar video's van een andere persoon die geeuwde, en hen vroegen die scène te weerstaan ​​of zichzelf te laten geeuwen.
In dezelfde context registreerden de onderzoekers de reacties van de vrijwilligers en hun drang om continu te gapen. Cognitief neuropsycholoog Georgina Jackson zei: "De resultaten van dit onderzoek toonden aan dat de drang om te gapen toeneemt wanneer we onszelf proberen te stoppen. Door elektrische stimulatie te gebruiken, konden we de vatbaarheid en daarmee de drang om te geeuwen aanstekelijk vergroten.”
Het is opmerkelijk dat veel van de eerdere onderzoeken de kwestie van besmettelijk gapen hadden aangeroerd. In een van die onderzoeken, uitgevoerd door de Universiteit van Connecticut in de Verenigde Staten in 2010, werd ontdekt dat de meeste kinderen pas op de leeftijd van vier jaar vatbaar zijn voor geeuwinfecties en dat autistische kinderen minder snel een geeuwinfectie krijgen. vergeleken met anderen.
De onderzoekers ontdekten ook dat sommige mensen minder geneigd zijn te geeuwen dan anderen.
Het is gemeld dat een persoon gemiddeld tussen de 1 en 155 keer geeuwt bij het bekijken van een film van 3 minuten waarin mensen geeuwen!Waarom?

Aanstekelijk geeuwen is een veel voorkomende vorm van ecofenomenen, de automatische imitatie van andermans woorden en bewegingen.
Ecofenomenen komen ook voor bij het Tourette-syndroom, evenals bij andere aandoeningen, waaronder epilepsie en autisme.
Om te testen wat er tijdens het fenomeen in de hersenen gebeurt, voerden de wetenschappers hun experimenten uit op 36 vrijwilligers terwijl ze anderen zagen geeuwen.
"opwinding"
In de studie, die werd gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift "Current Biology", werden sommige vrijwilligers gevraagd te geeuwen, terwijl anderen werd gevraagd hun verlangen te onderdrukken wanneer ze het voelden.
De drang om te gapen was zwak vanwege de manier waarop de primaire motorische cortex in de hersenen van elke persoon werkt, wat "prikkelbaarheid" wordt genoemd.
Met behulp van externe transcraniële magnetische stimulatie was het mogelijk om de mate van 'prikkelbaarheid' in de motorische cortex te vergroten, en daarmee de neiging van de vrijwilligers tot aanstekelijk geeuwen.

De onderzoekers gebruikten externe transcraniële magnetische stimulatie in het onderzoek
Georgina Jackson, een professor in de neuropsychologie die bij het onderzoek betrokken was, zei dat de bevindingen breder kunnen worden gebruikt: "Als we bij Gilles de la Tourette de prikkelbaarheid kunnen verminderen, kunnen we misschien de tics verminderen, en daar werken we aan."
Stephen Jackson, die ook bij de studie betrokken was, zei: "Als we kunnen begrijpen hoe veranderingen in de prikkelbaarheid van de motorische cortex leiden tot neurologische aandoeningen, dan kunnen we het effect ervan veranderen."
Hij vervolgde: "We zijn op zoek naar gepersonaliseerde behandelingen die niet afhankelijk zijn van medicijnen, met behulp van transcraniële magnetische stimulatie, die een effectief effect kan hebben bij de behandeling van aandoeningen in hersennetwerken."

Dr. Andrew Gallup, een professor in de psychologie aan de Polytechnische Universiteit in New York City, die onderzoek heeft voorbereid naar de relatie tussen empathie en geeuwen, zei dat het gebruik van transcraniële magnetische stimulatie
Een "nieuwe benadering" in de studie van besmettelijk gapen.
Hij voegde eraan toe: “We weten nog steeds relatief weinig over wat ons doet geeuwen. Talrijke studies hebben een verband gesuggereerd tussen besmettelijk geeuwen en empathie, maar het onderzoek dat deze relatie ondersteunt, is fragmentarisch en inconsistent."
Hij vervolgde: "De huidige bevindingen leveren verder bewijs dat besmettelijk gapen mogelijk niet gerelateerd is aan het empathieproces."