Wat zijn de risico's van radiografie om corona te diagnosticeren?

Wat zijn de risico's van radiografie om corona te diagnosticeren?

Met de wereldwijde verspreiding van COVID-19 is er een toegenomen belangstelling voor de rol en geschiktheid van thoraxradiografie (CXR) en computertomografie (CT)-scans voor de screening, diagnose en behandeling van patiënten met een vermoedelijke of bekende COVID-19-infectie. Het voordeel van vertrouwen op CXR- en CT-scans is hun vermogen om patiënten te detecteren met een sterk vermoeden van een nieuwe coronavirusinfectie en/of longontsteking.

Maar de International Atomic Energy Commission heeft aangetoond hoe computertomografie op jonge leeftijd het risico op kanker later in het leven verhoogt. Een CT-scan staat gelijk aan 300-400 thoraxfoto's en het is gebruikelijk dat patiënten met milde gevallen van COVID-19-infectie de CT-scans elke drie dagen herhalen, terwijl het ten zeerste wordt afgeraden om aan dergelijke schadelijke straling te worden blootgesteld.

Vanwege de relatieve schaarste aan testkits hebben veel gezondheidscentra echter gekozen voor CT-scan als de primaire optie voor screening en identificatie van COVID-19 op basis van op CT gebaseerde registratiesystemen. In de loop van de tijd zijn screenings grotendeels aanbevolen zonder veel aandacht voor de gevolgen op de lange termijn, zoals nadelige effecten van straling en gerelateerde kankers, zowel bij patiënten als bij gezondheidswerkers. Op een gegeven moment bereikte het gebruik alarmerende niveaus, wat leidde tot grote controverse onder academici, clinici en onderzoekers.

ioniserende straling

De straling waaraan het lichaam van een patiënt wordt blootgesteld door röntgenstralen, CT-scans en nucleaire beeldvorming is ioniserende straling - hoogenergetische golflengten dringen weefselmoleculen of weefsels binnen om de interne organen en structuren van het lichaam te onthullen. De kans is groot dat deze ioniserende straling DNA kan beschadigen. Hoewel de cellen in het menselijk lichaam de meeste schade herstellen die wordt veroorzaakt door de straling van deze scans, doen ze het werk soms onvolledig, waardoor er kleine gebieden met "schade" achterblijven.

DNA-mutaties

Het resultaat zijn DNA-mutaties die jaren later kunnen bijdragen aan kanker. Het meeste van wat experts weten over de gevaren van ioniserende straling is afkomstig van langetermijnstudies van mensen die de atoombomexplosies van 1945 in Hiroshima en Nagasaki hebben overleefd. Die onderzoeken laten een kleine maar significante toename van het kankerrisico zien bij degenen die aan de ontploffing zijn blootgesteld, waaronder een groep van 25000 overlevenden van Hiroshima die minder dan 50 mSv straling ontvingen - een hoeveelheid waaraan een patiënt zou worden blootgesteld bij drie of meer operaties. .

Over het algemeen hangt de werkelijke blootstelling aan straling af van vele factoren, waaronder het radiologieapparaat zelf, de duur van het onderzoek, de lichaamsgrootte van de patiënt en de gevoeligheid van de doelweefsels. Een CT-scan van de borst geeft het bedrag in 100 tot 200 röntgenfoto's.

Binnen een jaar krijgt de gemiddelde persoon ongeveer 3 mSv en elke CT-scan levert 1 tot 10 mSv op, afhankelijk van de stralingsdosis en het deel van het lichaam dat wordt getest. Een CT-scan met een lage dosis is ongeveer 1.5 mSv en dezelfde test bij een normale dosis is ongeveer 7 mSv. De kans kan als zeer laag worden beschouwd - de kans op een dodelijke kanker voor iedereen die een CT-scan krijgt is ongeveer 1 op 2000.

Als de patiënt echter geen keus heeft en in korte tijd meerdere onderzoeken moet ondergaan, moet hij in dat geval de specialist raadplegen en hem om zijn suggestie vragen om een ​​scan met een lagere dosis te overwegen (met name dat de procedure ten zeerste wordt aanbevolen in gevallen van kankerpatiënten met een voorgeschiedenis van recent uitgevoerde scans).

Andere onderwerpen: 

Hoe ga je om met je geliefde na terugkomst van een relatiebreuk?

http://عادات وتقاليد شعوب العالم في الزواج