ਹੰਜ਼ਾ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਭੇਦ ਅਤੇ ਤੱਥ, ਉਹ ਲੋਕ ਜੋ ਕਦੇ ਬੁੱਢੇ ਜਾਂ ਮਰਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਇਕ ਦੰਤਕਥਾ ਵਰਗੀ ਹੈ, ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਪਰੀ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਾਂਗ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਕਹਾਣੀ ਵਿਚ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਦੇ ਨਾਇਕ ਅਸਲੀ ਹਨ, ਹੰਜ਼ਾ ਲੋਕ, ਸਭ ਤੋਂ ਟਿਕਾਊ, ਇਹ ਲੋਕ ਜੋ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ। ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਜੀਵਿਤ ਲੋਕ, ਉਹ ਲੋਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਭੇਦ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਜ ਆਈ ਸਲਵਾ ਦੀ ਇਸ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ।

ਇਹ ਅਜੀਬ ਲੋਕ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਬਹੁਤ ਹੱਸਦੇ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਤੁਰਦੇ ਹਨ, ਘੱਟ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਦੇ ਵੀ ਚੀਨੀ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ, ਅਤੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਦੋ ਵਾਰ ਮਾਸ ਖਾਂਦੇ ਹਨ।

ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਅਮਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟੀ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਉਹ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਜ਼ਾ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਕਾਰਾਕੋਰਮ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਨਸਲ ਹੈ ਜੋ ਬਿਮਾਰ ਜਾਂ ਸਲੇਟੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਅਤੇ ਜਿਉਂਦੀ ਵੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਲੰਬੀ ਉਮਰ ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਸਿਹਤ ਵਿੱਚ। ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਬੀਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਵਰਗੀ ਬੀਮਾਰੀ ਦਾ ਕੋਈ ਇਤਿਹਾਸ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਅਤੇ ਹੋਰ ਕੀ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ 65 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਜਨਮ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਦੀ ਤਾਜ਼ਗੀ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। "ਹੰਜ਼ਾ" ਲੋਕ ਜੋ ਇੱਕ ਖਾਸ ਪਹੁੰਚ ਅਤੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਇਸ ਸਦੀਵੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਰਾਜ਼ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਭਾਈਚਾਰਾ ਬਰੂਚਸਕੀ ਭਾਸ਼ਾ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ "ਇਲੇਕ ਜੈਂਟ ਡਾਰ" ਫੌਜ ਦੇ ਉੱਤਰਾਧਿਕਾਰੀ ਹਨ ਜੋ ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਈ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਕ ਹੋਰ ਬਿਰਤਾਂਤ ਵਿਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਜੰਗੀਜ਼ ਖਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਆਏ ਸਨ ਅਤੇ ਘਾਟੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਵਾਸੀ ਅੱਜ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਸਮਾਜ ਦਾ ਸਭਿਆਚਾਰ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ ਬਾਕੀ ਆਬਾਦੀ ਅਤੇ "ਹੰਜ਼ਾ" ਘਾਟੀ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਵਰਗਾ ਹੈ। ਲਗਭਗ ਇੱਕ ਲੱਖ ਲੋਕਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਘਾਟੀ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਹੈਰਾਨ ਨਾ ਹੋਵੋ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਉਹ 70 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਬਣਤਰ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਹੰਜ਼ਾ ਦੇ ਲੋਕ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। 140 ਸਾਲ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇੱਕ ਸੌ ਸੱਠ ਤੱਕ ਵੀ ਪਹੁੰਚਦੇ ਹਨ

ਇਸ ਲਈ ਹੰਜ਼ਾ ਕਬੀਲੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਮਰ ਦੇ ਲੋਕ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਿਮਾਰੀ ਬਾਰੇ ਘੱਟ ਹੀ ਪਤਾ ਸੀ। ਨਾਲ ਹੀ, ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਜਣਨ ਸ਼ਕਤੀ ਪੰਝੀ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਉੱਚੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ।ਇਹ ਅਜੀਬ ਹੈ। ਲੋਕ ਇਸ ਤੱਥ ਦੁਆਰਾ ਵੱਖਰੇ ਹਨ ਕਿ ਇਸਦੇ ਨਾਗਰਿਕ ਬਹੁਤ ਹੱਸਦੇ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਚਲਦੇ ਹਨ, ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਖੰਡ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ, ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਦੋ ਵਾਰ ਮਾਸ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਹ ਲੰਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰ ਬੁਢਾਪੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਉਂਦੇ, ਭਾਵੇਂ ਰੂਪ ਜਾਂ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ' ਤੇ ਜੀਵਨਸ਼ਕਤੀ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਉਮਰ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਿੱਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਸਲ ਉਮਰ ਤੋਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਘੱਟ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।

ਭਾਵੇਂ ਹੰਜ਼ਾ ਕਬੀਲੇ ਪਹਾੜਾਂ ਨਾਲ ਲਗਭਗ ਅਲੱਗ-ਥਲੱਗ ਹਨ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਉੱਤਰੀ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੇ ਪਹਾੜਾਂ ਨਾਲ ਉੱਚੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ ਅਤੇ ਗਲੇਸ਼ੀਅਰ ਵਾਦੀਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਹੋਏ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਅਲੱਗ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਖਾਣ-ਪੀਣ ਵਿਚ ਵੀ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋਂ ਸਵੈ-ਨਿਰਭਰ ਹਨ। , ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਲੋੜਾਂ, ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਭਿਅਤਾ ਤੋਂ ਦੂਰੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ, ਮਾਨਸਿਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਦਾ ਰਾਜ਼ ਹੈ। ਹੰਜ਼ਾ ਕਬੀਲੇ ਲਗਭਗ ਬਿਮਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਜਾਂ ਭਿਆਨਕ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਜਾਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਬੱਚੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਪੀੜਤ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਬੀਮਾਰੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਲਈ ਦਰਜ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਕੈਂਸਰ ਦੇ ਟਿਊਮਰ, ਅਪੈਂਡਿਸਾਈਟਿਸ, ਪੇਟ ਦੇ ਫੋੜੇ ਜਾਂ ਤਣਾਅ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਉਹ ਕੋਲਨ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜਾਂ ਪੇਟ ਅਤੇ ਨਸਾਂ ਨਾਲ ਕੋਈ ਵੀ ਸਮੱਸਿਆ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਿੱਠ ਦੇ ਰੋਗ, ਗੁਰਦੇ ਦੀ ਪੱਥਰੀ, ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਦਰਦ, ਦਿਲ ਦਾ ਦਰਦ, ਦਬਾਅ, ਸ਼ੂਗਰ, ਮੋਟਾਪਾ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਹਿਰੀ ਵਾਸੀ ਪੀੜਤ ਹਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੋਲੀਓ ਅਤੇ ਖਸਰਾ ਇਹ ਕਦੇ ਵੀ ਦਰਜ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲੋੜਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਕੇਸ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਸੱਠ-ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੱਕ ਬੱਚੇ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।

"ਹੋਨਜ਼ਾ" ਦੀ ਲੰਬੀ ਉਮਰ ਲਈ ਪੰਜ ਰਾਜ਼
ਹੰਜ਼ਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਕੱਚੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਫਲਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੁੱਧ, ਅੰਡੇ ਅਤੇ ਪਨੀਰ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੇਵੇ ਖਾਓ ਸੁੱਕੇ ਮੇਵੇ ਵਿੱਚ ਬੀ-17, ਇੱਕ ਮਿਸ਼ਰਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਵਿਰੋਧੀ ਪਦਾਰਥ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਹੁੰਜ਼ਾ ਦੇ ਲੋਕ ਸਾਲ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਠੰਡੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਨਹਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨ ਸ਼ੈਲੀ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ਾਨਾ 15-20 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਪੈਦਲ ਚੱਲਣਾ, ਜੌਗਿੰਗ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਹੱਸਣਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।
ਉਹ ਸਾਲ ਦੇ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਤਾਜ਼ੇ ਜੂਸ ਹੀ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਸੈਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਹੰਜ਼ਾ ਦੇ ਲੋਕ ਭਿਆਨਕ ਖੁਰਾਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਸ਼ਾਸਨ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਸ਼ਾਇਦ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜੋ ਸਧਾਰਨ ਹੈ, ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਇਸ ਤੋਂ ਭਟਕਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਖਰਾਬ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੈ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਿਰਫ ਦੋ ਵਾਰ ਮਾਸ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਸਾਲ ਅਤੇ ਉਹ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮਾਂ ਉਹ ਕੇਵਲ ਅੰਗੂਰ, ਸੇਬ, ਬੇਰੀਆਂ, ਖੁਰਮਾਨੀ, ਜੋ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਜ਼ੀਆਂ ਜਾਂ ਉਬਲੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਅਤੇ ਕਣਕ, ਜੌਂ ਅਤੇ ਮੱਕੀ ਵਰਗੇ ਸਾਰੇ ਸਟਾਰਚ ਵਾਲੇ ਅਨਾਜ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੌਦੇ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉਗਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਅੰਡੇ, ਦੁੱਧ ਅਤੇ ਪਨੀਰ ਵੀ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਤੀਹ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਲੰਮੀ ਦੂਰੀ ਪੈਦਲ ਚੱਲ ਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਤਾਜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਲੋਕ ਸਿਹਤਮੰਦ ਹਨ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਜ਼ਰ ਜਾਂ ਸੁਣਨ ਨਹੀਂ ਪਾਉਂਦੇ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੰਦ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਮੋਟੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।

ਉਹ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਸ਼ਰਾਬ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦੇ ਅਤੇ ਦੋ ਤੋਂ ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਖੜਮਾਨੀ ਦੇ ਜੂਸ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਖਾਂਦੇ, ਜੋ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਪੁਰਾਣੀ ਰਵਾਇਤ ਹੈ।
ਹੰਜ਼ਾ ਦਾ ਭੋਜਨ ਪੈਟਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਖਮੀਰਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਿਸ਼ਰਣ ਹਨ ਜੋ ਪਾਚਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਜੜੀ-ਬੂਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਪਲਬਧ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦਵਾਈ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫਲ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਚੌਥਾਈ ਲਈ ਧਿਆਨ ਸੈਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਦਿਨ ਵਿਚ ਇਕ ਘੰਟਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨਸਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵਧਦੀ ਹੈ।
ਹਾਲਾਂਕਿ ਹੰਜ਼ਾ ਅਜਨਬੀਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਸ਼ਰਮੀਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੇ ਹਨ

ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ, ਹਾਲ ਹੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ, ਸ਼ਹਿਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੜਕਾਂ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਨਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਭਿਅਕ ਸੰਸਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜਨ ਲੱਗੀਆਂ, ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਅਤੇ ਕੁਝ ਗੈਰ-ਸਿਹਤਮੰਦ ਪ੍ਰੋਸੈਸਡ ਭੋਜਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਿਗੜਣ ਲੱਗੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੰਦਾਂ ਦੇ ਸੜਨ ਅਤੇ ਪਾਚਨ ਸੰਬੰਧੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਸਨ, ਅਤੇ ਅਜਿਹੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸੁਣਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਅਤੇ ਵਿਦਵਾਨ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਘੇਰੇ ਨਾਲ, ਉਹ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​​​ਭੇਦ ਗੁਆ ਦੇਣਗੇ। .