wadliwe dziecko

Bardzo tęsknię za Laithem, pisałam do niego w kółko i nie miałam nadziei na pisanie, ale wkładam całą energię w pisanie tego, co czuję, prawie zapomniałam, że nie kocham niczego poza nim, albo że Kocham go wszystkich tylko ojczyzną, Laith był jednym z tych, którzy nie czuli i od których Ani nie płaczą, kto nie zna różnicy między kwiatem pomarańczy a kwiatem cytryny, nie zna różnicy między jaśminem a chryzantemą, nawet nie widzi, że lilia powinna być uświęcona.

Kiedyś myślałem, że życie nie potoczy się inaczej, jak przez moje upieranie się przy patrzeniu w oczy, które mnie zbłądziły i zmyliły, w dodatku bardzo mnie nienawidzi, raczej nienawidzi mojej egzystencji i nienawidzi mojej miłości do wszystkiego, ciągle torturował jego dusza i moja dusza.

Chociaż Laith jest dzieckiem ze swoimi wadami, dzieckiem ze swoimi sekretami i dzieckiem ze wszystkim, dzieckiem nawet z wojną, która sprawiła, że ​​róże na niego czekałam na próżno.