මට ඔයා නැතුව පාලුයි

ඔබ වැඩ කරයි, කාල සහකරුවා, කාලය අපව වායු පරමාණු බවට පත් කළේය, අපගේ වම් අත අත් හිස් ඔරලෝසුවක බැඳ ඇති බව අපි දකිමු, නිජබිම සහ වීදි පිළිබඳ අපගේ නොස්ටැල්ජියාව මතක තබා ගනිමින් අපි ගත කළ වසරක හෝඩුවාවක් නැත. අඬන දරුවන්ගේ.
අවුරුදු තුනක් එකට, සමහර විට තවත් සමහර විට, මට සමාවෙන්න, මට දින වකවානු වලින් වැඩක් නැත, මම ආදරය කරන ඔබේ ආලෝකය මේ ජීවිතයේ කවදා ඉපදුණාද යන්න මට දැන ගැනීම ප්‍රමාණවත්ය.

ඔයාත් දන්නවනේ ඇත්තටම එදා මම ප්‍රාර්ථනා කළේ වැඩි වෙලාවක්, මට නැගිටින්න බැරි තරම්.
මම කොහොමද ඔයාගේ අන්තිම මනඃකල්පිතය හුරතල් කරන්නේ කොහොමද?
වතුර නැති ළිඳක් මගේ ආත්මයේ හෑරූ ගැඹුරේ මම මගේ දම්වැල් ලිහා ඔබ දෙස බලන්නේ කෙසේද?
මගේ හැගීම දැන් පෙනෙන්නේ එදා මෙන්ය, අපි මැයි මාසයේදී ඉතා උණුසුම් බවක් දැනුණත්, හුස්ම හිරවීම මා දිගින් දිගටම ඉරී යන එම සටහන් පොත්වල මායිම් සමඟ පොරබදන්නට විය.
එදිනට කාලය අවසන් නොවන්නේ නම්, අවාසනාවන්ත රෝගීන් පමණක් යම් ස්ථානයක ජීවත් වූවා නම්.
කඳුළු ගිලීමෙන් ඔබව වළක්වන්න, ඔබේ පිරිසිදු කඳුළු සමඟ වාතය උදුරා ගැනීමෙන් හානියක් නැත.

වසන්තය සහ සංගීතය සහ ඔබ මට නිමක් නැති බව ඔබ දන්නවා, මම සැමවිටම ඔබ තුළ අතරමං වී සිටින බැවිනි.
ඔබේ කුසගින්න ඉෂ්තිකි කටුක ලෙස උදුරා ගැනීමෙන් වළක්වන්න.
ඒ වගේම ඉගෙන ගන්නත්.
ඔබ තරු, ලා දුඹුරු ඇස් සහ මිය ගිය මලකට වතුර දමන ජලයයි.
P ඔහුගේ ආත්මයේ ආකෘතීන් ප්රබෝධමත් කරයි.