Бо Эмил Зола, афсонаи адабиёти фаронсавӣ шинос шавед

Дар ин рӯз, 2 апрели соли 1840 нависанда ва нависандаи маъруфи фаронсавӣ Эмил Зола таваллуд шудааст. Ӯ яке аз ситораҳои дурахшонест, ки дар осмони адабиёти ҷаҳонӣ дар садаи нуздаҳум дурахшид ва пешвои таълимоти табиии адабиёт дар Фаронса маҳсуб мешавад. Вай барои пахн кардани акидахои худ дар бораи зарурати такя ба тафаккури илмй ва тавсифи сахехи чомеа дар роман мубориза мебурд, зеро ба ислохоти ичтимой шавкманд буд.. «Зола» аз насли омехта, модаркалонаш юнонӣ ва модараш. фаронсавӣ буд ва падари итолиёвӣ барвақт вафот кард, бинобар ин модараш ӯро ба воя расонд. Зола шогирди барҷаста набуд, зеро ӯ тамоми таваҷҷуҳи худро ба адабиёт, назм ва театр равона карда, бо ҳамин тариқ таҳсили ғоибона гирифт. Баъд ба навиштани адабиёти бадеӣ шурӯъ кард. Вай дар Париж зиндагӣ мекард, ки дар он ҷо аксари романҳояшро навишт. Дар соли 1898 дар рӯзномаи Париж «Л'Авроре» мақолае бо номи «Ҷайб» нашр кард, ки ҳамдардӣ ба қазияи машҳури «Дрейфус» мебошад.