ก่อนมหาวิหารน็อทร์-ดาม..สถานที่สำคัญที่สุดของปารีสที่ถูกไฟไหม้และหายสาบสูญ พระราชวังตุยเลอรี

พระราชวังตุยเลอรีจัดเป็นพระราชวังประวัติศาสตร์ที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งในฝรั่งเศส เนื่องจากก่อนการทำลายมีตำแหน่งที่สำคัญคล้ายกับพระราชวังที่หรูหราที่สุดของฝรั่งเศส เช่น แวร์ซาย

พระราชวังตุยเลอรีเริ่มก่อสร้างประมาณปี ค.ศ. 1564 ตามคำสั่งของราชินีฝรั่งเศสและผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ Catherine de' Medici ภริยาของกษัตริย์เฮนรีที่ XNUMX แห่งฝรั่งเศส

นอกจากนี้ Catherine de Medici ยังได้จัดวางสถานที่ริมฝั่งแม่น้ำแซนและใกล้กับพิพิธภัณฑ์ลูฟร์เพื่อสร้างวัง ตามรายงานของแหล่งข่าวในฝรั่งเศสหลายแห่ง แลนด์มาร์กแห่งนี้สร้างขึ้นบนพื้นที่ซึ่งเดิมเคยเป็นโรงงานอิฐ ( tuiles) ซึ่งใช้ชื่อ "Tuileries"

ความยาวของซุ้มของ Tuileries อยู่ที่ประมาณ 266 เมตร ผลงานในวังแห่งนี้ซึ่งเป็นการผสมผสานระหว่างศิลปะสถาปัตยกรรมหลายอย่าง เช่น สถาปัตยกรรมนีโอคลาสสิก นีโอบาโรก และสถาปัตยกรรมฝรั่งเศสของยุคเรอเนสซองส์ใช้เวลาสองสามศตวรรษ เนื่องจากถูกละเลยภายหลังการสิ้นพระชนม์ของกษัตริย์เฮนรี่ที่ XNUMX (Henry IV) ก่อนที่จะมีการปรับปรุงใหม่อีกครั้งในรัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่ XNUMX ตุยเลอรีสร้างเสร็จโดยจักรพรรดินโปเลียนที่ XNUMX แห่งฝรั่งเศสในช่วงกลางทศวรรษ XNUMX หลังจากตกลงที่จะขยายระเบียงด้านเหนือและรื้อถอนส่วนต่างๆ ของ Place du Carrousel เพื่อเชื่อมต่อกับพิพิธภัณฑ์ลูฟร์

ในอดีต ตุยเลอรีมีตำแหน่งสำคัญในขณะที่กษัตริย์หลุยส์ที่ 1763 ของฝรั่งเศสเข้ามาประทับในช่วงเจ็ดปีแรกของการปกครอง และโรงละครโอเปร่าก็ย้ายไปอยู่ที่นั้นในปี พ.ศ. 1789 หลังจากไฟไหม้พระราชวังและในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส วังแห่งนี้เป็นสักขีพยานการล่มสลายของสถาบันพระมหากษัตริย์และการประกาศสถาปนาสาธารณรัฐที่หนึ่ง ในช่วงปี 1792 ชาวปารีสบังคับให้พระเจ้าหลุยส์ที่ 1793 ออกจากวังแวร์ซายและกลับไปปารีสเพื่ออาศัยอยู่ในตุยเลอรีในความพยายามที่จะป้องกันไม่ให้พระองค์เดินทางออกนอกประเทศ . นอกจากนี้ สมาชิกของสภาแห่งชาติฝรั่งเศสยังพบกันในปี พ.ศ. 1800 ที่หนึ่งในห้องโถงตุยเลอรี และในปี พ.ศ. XNUMX นโปเลียน โบนาปาร์ตไม่ลังเลเลยที่จะรับมันไว้เป็นที่พำนัก ในช่วงจักรวรรดิที่สอง นโปเลียนที่ XNUMX ได้ก่อตั้งจักรวรรดิตุยเลอรีอย่างเป็นทางการ และทำการตัดสินใจที่สำคัญและละเอียดอ่อนหลายอย่างในประวัติศาสตร์ของฝรั่งเศส

ระหว่างประชาคมปารีส ซึ่งตามหลังความพ่ายแพ้ของจักรพรรดินโปเลียนที่ 22 และการยอมจำนนต่อกองทัพปรัสเซียนระหว่างยุทธการที่ซีดาน วังตุยเลอรีก็ถึงจุดจบอันน่าเศร้า ระหว่างวันที่ 23 ถึง 1871 พฤษภาคม พ.ศ. XNUMX นักปฏิวัติชาวปารีสจำนวนหนึ่ง เช่น Jules-Henri-Marius Bergeret, Victor Bénot และ Étienne Boudin ได้ย้ายเกวียนที่เต็มไปด้วยดินปืน น้ำมันดิน และน้ำมันสนไปยังจัตุรัสพระราชวังก่อนที่พวกเขาจะเริ่มงานฉีดพ่นวัสดุไวไฟบน ผนังและวางถังดินปืนไว้ข้างใน

ต่อมา นักปฏิวัติในปารีสเหล่านี้จงใจวางระเบิดที่ทุยเลอรี ซึ่งยังคงเผาไหม้ต่อไประหว่างวันที่ 23 ถึง 26 พฤษภาคม พ.ศ. 1871 ทำให้สูญเสียหนังสืออย่างน้อย 80000 เล่มจากห้องสมุดในพระราชวังและการเผาเครื่องเรือนส่วนใหญ่ เปลวไฟยังแผดเผาส่วนที่เรียบง่ายของอาคารใกล้เคียงโดยเฉพาะพิพิธภัณฑ์ลูฟร์

เมื่อเหตุการณ์สิ้นสุดลง ตุยเลอรีก็กลายเป็นซากปรักหักพัง และสถานที่ยังคงอยู่ในรัฐนี้จนถึงต้นทศวรรษที่แปดสิบต้นของศตวรรษที่สิบเก้า เมื่อทางการฝรั่งเศสต้องการรื้อถอนสิ่งที่เหลืออยู่ของพระราชวังนี้มากกว่าที่จะบูรณะ