เขารักฉัน

เขารักฉันราวกับว่าฉันเป็นวิญญาณของเขาที่ไม่เคยร้องไห้ วิญญาณของเขาถูกกัดเซาะ และมันกำลังจะดับลง ชายยากจนคนนั้นไม่รู้ว่ามือของฉันมอบมันให้กับเขาเป็นแสงสว่าง

ทุกครั้งที่มันออกไป ฉันจะเคาะประตูบ้านแล้วร้องเพลงให้มัน ฉันหมดหนทาง ฉันอาจจะเป็นสายฝนที่เขามองไม่เห็น แขวนอยู่บนตัวฉัน และเขาไม่เห็นฉัน บางทีอาจเป็นนกที่ อยู่กันทั้งประเทศ บางทีอากาศก็หมด ทั้งนก พระจันทร์ และคืนที่ยาวนาน คุณปลอบโยนเขาด้วยระเบียงที่ถือดอกไม้นิรันดร์?!

เจ้านกของฉันกำลังคืบคลานเข้ามาในตัวฉัน เหมือนกับแผลเป็นที่ฉันพยายามซ่อนจากจิตวิญญาณของฉัน แต่ไร้ประโยชน์