ทำไมการหาวจึงติดต่อได้?

กี่ครั้งแล้วที่คุณพยายามดูคนหาวโดยไม่ติดเชื้อ?
กี่ครั้งแล้วที่คุณยังสงสัยอยู่ว่าความลับแปลก ๆ ของการติดเชื้อที่ทำให้คุณเจ็บปวดคืออะไร ทันทีที่คุณเห็นคนตรงหน้าคุณอ้าปากหาว และถ้าคุณไม่รู้สึกเหนื่อยหรือง่วงนอน

ดูเหมือนว่าในที่สุดคำตอบก็มาถึงแล้ว เนื่องจากผลการศึกษาล่าสุดที่จัดทำโดยนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยนอตติงแฮมในอังกฤษเปิดเผยว่าบริเวณหนึ่งในสมองของเรามีหน้าที่รับผิดชอบเกี่ยวกับการทำงานของมอเตอร์ หรือสิ่งที่เรียกว่าฟังก์ชันของมอเตอร์นั้นต้องโทษ
การศึกษายังเผยให้เห็นว่าความสามารถของเราในการต้านทานปฏิกิริยาเมื่อมีคนข้างๆ หาวนั้นมีจำกัดมาก เพราะดูเหมือนว่ามันจะเป็นปฏิกิริยาที่ "เรียนรู้" มาโดยกำเนิด การศึกษาดังกล่าวชี้ให้เห็นว่าแนวโน้มของมนุษย์ที่จะหาวติดต่อกันเป็น 'อัตโนมัติ' ผ่านปฏิกิริยาตอบสนองดั้งเดิมที่อยู่หรือเก็บไว้ในเยื่อหุ้มสมองสั่งการหลัก - พื้นที่ของสมองที่รับผิดชอบในการทำงานของมอเตอร์ หรือการทำงานของมอเตอร์
เธอยังเน้นว่าความอยากหาวของเราเพิ่มมากขึ้นเมื่อเราพยายามหยุดมันมากขึ้น นักวิจัยอธิบายว่าการพยายามหยุดหาวอาจเปลี่ยนวิธีที่เราหาว แต่จะไม่เปลี่ยนแนวโน้มที่จะทำเช่นนั้น
ผลลัพธ์ขึ้นอยู่กับการทดลองที่ดำเนินการกับผู้ใหญ่ 36 คน ซึ่งนักวิจัยได้แสดงให้อาสาสมัครดูวิดีโอที่แสดงอีกคนกำลังหาว และขอให้พวกเขาต่อต้านฉากนั้นหรือปล่อยให้ตัวเองหาว
ในทำนองเดียวกัน นักวิจัยได้บันทึกปฏิกิริยาของอาสาสมัครและความปรารถนาที่จะหาวอย่างต่อเนื่อง จอร์จินา แจ็กสัน นักประสาทวิทยาทางปัญญากล่าวว่า “ผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าความอยากหาวเพิ่มมากขึ้นเมื่อเราพยายามหยุดตัวเองมากขึ้น ด้วยการใช้การกระตุ้นด้วยไฟฟ้า เราจึงสามารถเพิ่มความเสี่ยงได้ ซึ่งจะเป็นการเพิ่มความปรารถนาในการหาวติดต่อ”
เป็นที่น่าสังเกตว่าการศึกษาก่อนหน้านี้จำนวนมากได้กล่าวถึงปัญหาการหาวติดต่อกัน ในการศึกษาหนึ่งที่จัดทำโดยมหาวิทยาลัยคอนเนตทิคัตในสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ. 2010 พบว่าเด็กส่วนใหญ่ไม่มีความไวต่อการติดเชื้อหาวจนถึงอายุสี่ขวบ และเด็กออทิสติกมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อน้อยกว่า ด้วยการหาวเมื่อเทียบกับคนอื่น
นักวิจัยยังพบว่าบางคนมีแนวโน้มที่จะหาวน้อยกว่าคนอื่นๆ
มีรายงานว่าโดยเฉลี่ยแล้ว คน ๆ หนึ่งหาวระหว่าง 1 ถึง 155 ครั้งเมื่อดูภาพยนตร์ 3 นาทีที่มีคนหาว! ทำไม

การหาวแบบแพร่ระบาดเป็นรูปแบบทั่วไปของปรากฏการณ์ทางเสียงสะท้อน ซึ่งเป็นการเลียนแบบคำพูดและการเคลื่อนไหวของบุคคลอื่นโดยอัตโนมัติ
ปรากฏการณ์อีโคฟีโนมีนายังพบได้ในกลุ่มอาการของทูเร็ตต์ เช่นเดียวกับเงื่อนไขอื่นๆ เช่น โรคลมบ้าหมูและออทิสติก
เพื่อทดสอบว่าเกิดอะไรขึ้นในสมองระหว่างปรากฏการณ์นี้ นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการทดลองกับอาสาสมัคร 36 คนในขณะที่ดูคนอื่นหาว
"ความเร้าอารมณ์"
ในการศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสาร Current Biology อาสาสมัครบางคนถูกขอให้หาว ในขณะที่คนอื่นๆ ถูกขอให้ระงับความรู้สึกอยากหาว
ความอยากหาวนั้นอ่อนแอเนื่องจากการทำงานของเยื่อหุ้มสมองสั่งการหลักในสมองของแต่ละคน ซึ่งเรียกว่าความตื่นตัว
ด้วยการใช้การกระตุ้นด้วยแม่เหล็กภายนอกกะโหลก สามารถเพิ่มระดับของ 'ความตื่นเต้นง่าย' ในเยื่อหุ้มสมองสั่งการได้ และทำให้อาสาสมัครมีแนวโน้มที่จะหาวติดต่อกันได้

นักวิจัยใช้การกระตุ้นด้วยแม่เหล็กภายนอกแบบ transcranial ในการศึกษานี้
Georgina Jackson ศาสตราจารย์ด้านประสาทวิทยาที่เกี่ยวข้องกับการศึกษากล่าวว่าการค้นพบนี้อาจมีการใช้งานที่กว้างขึ้น: "ใน Tourette's syndrome หากเราสามารถลดความตื่นตัวได้บางทีเราก็สามารถลด tics และนั่นคือสิ่งที่เรากำลังดำเนินการอยู่"
สตีเฟน แจ็กสัน ซึ่งมีส่วนร่วมในการศึกษาวิจัยนี้ด้วย กล่าวว่า "ถ้าเราสามารถเข้าใจได้ว่าการเปลี่ยนแปลงของการกระตุ้นของเยื่อหุ้มสมองจากมอเตอร์ทำให้เกิดความผิดปกติของระบบประสาท เราก็สามารถเปลี่ยนผลของมันได้"
"เรากำลังมองหาวิธีการรักษาแบบเฉพาะตัวที่ไม่ใช่ยา โดยใช้การกระตุ้นด้วยแม่เหล็กผ่านกะโหลก ซึ่งอาจมีประสิทธิภาพในการรักษาความผิดปกติในเครือข่ายสมอง"

ดร.แอนดรูว์ แกลลัป ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคในนิวยอร์ก ซึ่งได้ค้นคว้าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างการเอาใจใส่และการหาว กล่าวว่าการใช้ TMS แสดงถึงความสำคัญ
"แนวทางใหม่" ในการศึกษาโรคติดต่อหาว
“เรายังรู้ค่อนข้างน้อยเกี่ยวกับสาเหตุที่ทำให้เราหาว” เขากล่าวเสริม การศึกษาจำนวนมากชี้ให้เห็นถึงความเชื่อมโยงระหว่างการหาวที่ติดต่อได้และการเอาใจใส่ แต่งานวิจัยที่สนับสนุนความสัมพันธ์นี้ไม่เฉพาะเจาะจงและไม่สัมพันธ์กัน”
เขากล่าวต่อว่า "ผลการวิจัยในปัจจุบันให้หลักฐานเพิ่มเติมว่าการหาวที่ติดต่อกันอาจไม่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเอาใจใส่"