sığınağım

Ey benim kadim sığınağım:
Sonbaharın terinde yapılan bir selam
Ruhum tüm pasların eşiğindeydi ve peştamalımı bağlayıp bir tüy eli sallayamıyordum. Bu gerçek inkar edilemez, senden özel bir şey istemiyorum ve sen sadece eksikliklerimi görmemi istiyorsun, yürümeyi seven bir salyangoz olmak istemiyorsun..

Sonra beceriksiz bir çocuğun darbesiyle yere yığılır. Beni hafife alma şiir, belki ölümüm her an kaçınılmaz olur, öyle derler sigara tiryakisi, onu savunmak benim işim değil. Ve sen, senin narsist kayıtsızlığının çamurunda boğulmayayım diye gözlerimi kapattığım sakalınla ürkütücü ve ürkütücüsün.

Ve işte buradayım, boğazımı tutan, bir damla su kıvılcımı olmadan açan tüm güllere ilham veren, ey başıma vuran sükunet ışını, duruyorum ve dünyayı eskisinden daha sefil ve daha güzel görüyorum, görüyorum ıstırabın, sanki karısı tarafından taçlandırılmak bir tesadüfmüş gibi.