אַחוץ מײַן ליבע צו אים

ער כאפט מיין קליינע פינגער פון אלעס וואס איך קען נישט אנטלויפן פון ווען איך שעמען זיך ער וויל עפעס כדי מיר זאלן קענען אנטלויפן פון די איינציגסטע יסורים וואס מיר הרגענען פאר ליבשאפט ער געפעלט נאך אלץ נישט וואס איך האלט אין מיין האנט און ער האט נאך ליב צו לייגן אַ לעפל פון צוקער אין מיר טיי.

ער האט נישט ליב אז איך שווייג לאנג, אבער דאס איז געווען א לאנג-טערמין קרענק, און א מענטש מוז זיך לאנגזאם ווערן לאנגווייליג נאך א מיליאן פרואוו און אביסל פראַסטראציע, עס איז נישט די שולד פון די ליבשאפט אז עס איז פאר אונז באשאפן געווארן. נאר, און עס איז נישט זיין שולד, אז ער פרובירט נישט כאפן א האפענונג וואס עקזיסטירט טאקע פון ​​דער נשמה פון דער נשמה, און עס איז נישט מיין שולד אז מיין הארץ זאל זיך צעברעכן אויב דו וועסט אוועקגיין.

ס'איז נאך אלץ א קעגנגיפט צווישן צעבראכענע ריפן און א פידל וואס די מוזיק פארשווינדט קיינמאל נישט, טראץ יעדן הייזעריק וואס איך האב אין דער לופטן אריינגעווארפן און אלעס צווישן אונז דערשטיקט.
ער האט נאך ליב צו קלאפן פאר מיר יאסמין, און ווישט מיין מויל מיט סערוועטקע ביין עסן, ער מאכסט נאך ווי מיינע אויגן לויפן פון אים קעגן מיין נאז, ער האט ליב מיר געבן עסן, און עפענען פאר מיר די וואסער פלאש, און מאכן טרערן. פון מיינע אויגן פון געלעכטער.
ע ר אי ז געװע ן צװיש ן ד י װא ס האב ן געשמײ ט ד י גאנצ ע װעלט , א חו ץ מײ ן ליב ע צ ו אים .