איך האָב זיך אַ סך אַראָפּגעבויגן

איך האב זיך אסאך געטוישט אין די לעצטע צייט, און איך זעה נאך מיינע זאכן ווי בלינדן, איך הער נישט קיין מוזיק, איך האב נישט ליב דעם ים, איך בין נישט געפרואווט פון דער זון, איך בין באמת אומזיסט, און די שטימונג איז אַרויסגעוואָרפן.

און איך ווער אין אַ קישן וואָס קיינער שלאָפֿט נישט און קיינער לייגט זיך נישט אויף, איז עס אַ בושה?

איך װײס ניט, װאָס דאָס איז טאַקע, און די שרײַבערין איז עלנט, װי אַ אַול, װאַרט אױף איר ליר אין אַ הימל פֿול מיט פֿײגעלע, אַ מין פֿאַנטאַזיע, אַ זײער שמאָלע פֿאַנטאַזיע.
און איך בין קיינמאָל מיד פון האָפענונג, טאָמער דאָס איז די קרענק, אַ ברייט פאַנטאַזיע און אַ ענג האָפענונג.