ער האט מיך ליב געהאט

ער האט מיך ליב געהאט, װי איך װאלט געװען זײן נשמה, װאס װײנט קײנמאל ניט, זײן נשמה איז געװארן אויסגעצערט, און זי איז געװען צו פארלעשן, יענער ארעמאן האט נישט געװאוםט, אז מיינע הענט האבן אים געגעבן פאר א ליכט.

יעדעס מאל וואס עס איז אויסגעגאנגען וואלט איך געקלאפט אין איר טיר און דערפאר געזונגען א ליד, איך בין געווען הילפסלאז, איך בין אפשר געווען דער רעגן טראפ וואס ער זעט נישט, געהאנגען אויף מיר און ער זעט מיר נישט, אפשר איז עס א פויגל וואס לעבט אין גאנצן לאנד, אפשר איז די לופט אלעס, א פויגל און די לבנה און א לאנגע נאכט, טרייסט מען אים מיט א באלקאן וואס טראגט אייביקע בלומען?!

דו, מײן פויגל, קריכט זיך פּשוט אין מיר אַרײַן, װי דאָס שראַם, װאָס איך האָב געפּרוּווט באַהאַלטן פֿון מײַן נשמה, אָבער, אומזיסט.