Στοιχεία και πληροφορίες για τη σκλήρυνση κατά πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας ορίζεται ως μια ασθένεια που επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα και οδηγεί σε βλάβες σε διάφορα σημεία της μυελίνης, η οποία είναι μια λευκή ουσία που περιβάλλει τις νευρικές ίνες για να τις απομονώσει και να τις προστατεύσει.

Η νόσος προκαλείται από μια βραδεία εξάπλωση ιογενούς λοίμωξης, μια αυτοάνοση αντίδραση ή και τα δύο ή από περιβαλλοντικό παράγοντα. Η νόσος προσβάλλει συνήθως τις γυναίκες περισσότερο από τους άνδρες, καθώς προσβάλλει άτομα ηλικίας 20-40 ετών.

Η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στη νόσο. Τα πιο σημαντικά συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι μούδιασμα, μούδιασμα, αδυναμία στη μία πλευρά του σώματος, αίσθημα ξαφνικής και επώδυνης αδυναμίας στο ένα μάτι, διπλή όραση, διαταραχή μνήμης, δυσκολία στο περπάτημα και απώλεια ισορροπίας, καθώς και ελάττωμα στο τον έλεγχο της παραγωγής ούρων και κοπράνων.

Αν και δεν υπάρχει θεραπεία για αυτή την ασθένεια, η σοβαρότητα και η διάρκεια της επίθεσης μπορεί να μειωθεί με τη χρήση φαρμάκων κορτιζόνης και φαρμάκων για την ανακούφιση ορισμένων συμπτωμάτων όπως μούδιασμα, μούδιασμα και προβλήματα ουροποιητικού.

Η διατροφική παρέμβαση είναι συχνά χρήσιμη για την ανακούφιση ορισμένων από τα συμπτώματα που σχετίζονται με τη νόσο.Για παράδειγμα, ένας ασθενής που δυσκολεύεται να μασήσει και να καταπιεί μπορεί να φάει μαλακή τροφή που δεν χρειάζεται μάσημα και είναι εύκολο να καταπιεί. Σε ορισμένες προχωρημένες περιπτώσεις, το φαγητό μπορεί να είναι σε μορφή υγρών ή μέσω του σωλήνα για να ανακουφίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη δυσκολία φαγητού.

Ο ασθενής που υποφέρει από απώλεια της ικανότητας ελέγχου των ούρων μπορεί να τρώει τις περισσότερες ποσότητες νερού κατά τη διάρκεια της ημέρας και να περιορίζει τις ποσότητες υγρών κάθε είδους κατά τη διάρκεια της νύχτας (δηλαδή κατά τις περιόδους ύπνου), λαμβάνοντας υπόψη ότι η υπερβολική Οι ποσότητες υγρών μειώνονται κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ημέρας (μέρα και νύχτα) μπορεί να οδηγήσουν σε λοιμώξεις στο ουροποιητικό σύστημα, γεγονός που διπλασιάζει την ταλαιπωρία του ασθενούς. Εάν ο ασθενής πάσχει από δυσκοιλιότητα, συνιστάται να τρώει πολλές τροφές πλούσιες σε φυτικές ίνες, όπως λαχανικά όλων των ειδών (ιδιαίτερα φυλλώδη), καθώς και ολόκληρα φρούτα (ειδικά κόκκινα ροδάκινα), μαύρο ψωμί ή ψωμί σίτου, με περισσότερο νερό από αυτό που έχει συνηθίσει ο ασθενής.

Είναι επίσης προτιμότερο να μειωθεί η πρόσληψη αλάτων νατρίου, ειδικά στην περίπτωση λήψης κορτιζόνης, ώστε να μην προκαλείται κατακράτηση υγρών στο εσωτερικό του σώματος και να αυξηθεί η πρόσληψη πηγών πλούσιων σε φολικό οξύ, όπως φυλλώδη λαχανικά, κρέας και ήπαρ. Υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις που μπορεί να μην είναι ορατές και απαιτούν μακρά περίοδο παρακολούθησης, επιπλέον των πολλών δοκιμών Από για να διασφαλιστεί ότι η αιτία είναι ένας άλλος παράγοντας εκτός της σκλήρυνσης κατά πλάκας, και αυτές οι περιπτώσεις, εάν δεν υπάρξει αλλαγή στην η κατάσταση του ασθενούς και η κατάστασή του είναι καλή, μπορεί να περιμένουμε άλλες εξετάσεις μέχρι να βεβαιωθούμε ότι τα συμπτώματα οφείλονται σε σκλήρυνση κατά πλάκας ή σε άλλες ασθένειες. Επειδή ορισμένες άλλες ασθένειες μπορεί να μοιάζουν με σκλήρυνση κατά πλάκας σε διαφορετικούς βαθμούς.

Όσον αφορά τις θεραπείες που χρησιμοποιούνται, είναι πολλές, συμπεριλαμβανομένης της κορτιζόνης, συμπεριλαμβανομένων των ενέσεων ιντερφερόνης, και υπάρχει μια θεραπεία που ονομάζεται natalizumab και υπάρχει μια άλλη θεραπεία που ονομάζεται glatiramer, εκτός από ορισμένες άλλες ανοσοκατασταλτικές θεραπείες, όπως η αζασιπρίνη και η κυκλοφωσφαμίδη. είναι απαραίτητο να αξιολογηθεί καλά η κατάσταση και να εξακριβωθούν τα αίτια και οι θεραπευτικές επιλογές, κατάλληλες υπό την επίβλεψη ιατρού.