Nostaljiya

Ez evîndarê mala bapîrê xwe bûm, û ew pir klasîk bû û her tiştê dar tê de hebû, maseya metbexê, kursî û heta saeta dîwêr jî. Her saet dihejand, lê dema ku bû diwanzdeh tim ez ditirsandim.

Ez bêriya cîrana xwe û qehweya wê dikim, her cara ku ez têm serdana wê, bêriya wê dikim, ew roja zivistanê ya bi baran tê bîra min, wê demê min kesek li malê nedît, ez diçûm cem wê, wê tim çîkolata ji min re dihişt.
Ew pir cixare dikişand, û ez hîn jî difikirim ku ez ditirsim ku bi wê re bipeyivim û bigirim.

Ez bêriya keçikek piçûk dikim ku di serdana xwe ya dawî de çenteyek biskuvî da min.
Ez nikarim ji wê zêdetir binivîsim her çend ew pîrozgeha min e.