आपण आपल्या मुलांचे परिपूर्ण संगोपन कसे करू शकतो?

आपल्या मुलांचे संगोपन आदर्श बनवण्यासाठी तीन घटक एकत्र आले पाहिजेत: प्रेम, आदर्श आणि दृढता.
आपण प्रेमाबद्दल बोलणार नाही, कारण आपण सर्वजण आपल्या मुलांवर इतके प्रेम करतो की आपण त्यांना स्वतःहून प्राधान्य देतो.
आम्ही रोल मॉडेलबद्दल बोलणार नाही, आणखी एक वेळ आहे.
आज आपण आपल्या मुलांचे संगोपन करताना खंबीरपणा, खंबीरपणा याबद्दल बोलू... आपण त्यांना वाढवण्यात खंबीर आहोत का? आणि जर आपण ठाम नसलो तर त्यातून काय निष्पन्न होईल??
असे घडले, एक तरुण स्त्री तिच्या आईसोबत, आणि तरुण स्त्री आणि तिची आई यांच्यात एक साधी परिस्थिती उद्भवली ज्याने मला आश्चर्यचकित केले आणि धक्का बसला: तरुण स्त्रीला तिच्या आईच्या मते चूक वाटली म्हणून ती तिच्याकडे वळली आणि तिला शाप दिला. माझ्या समोर… होय… मी तिला शिव्या घातल्या, तिने तिच्या आईला शिव्या दिल्या, रस्त्यावरची मुले एकमेकांना शिव्या देतात म्हणून मी तिला शाप दिला.
आईने आक्षेपाचे एक अक्षरही उच्चारले नाही, परंतु तिच्या मूळ स्थितीचे समर्थन करण्याचा प्रयत्न केला आणि तिच्या चुकीच्या मताबद्दल जवळजवळ माफी मागितली.
मुलीच्या स्थितीने मला धक्का बसला, परंतु मला अधिक धक्का बसला तो म्हणजे आईची स्थिती, जी आपल्या मुलीच्या अपमानाने विचलित झाली नाही, जणू तिला तिच्याकडून अपमान घेण्याची सवय झाली आहे ...
पुन्हा एकदा घरी जाताना, माझ्या दिवसभराच्या घटनांमधून माझे विचार साफ करण्यासाठी मी परत फिरत असताना, मला पुढीलप्रमाणे वाटले: मुलीने तिच्या आईला असा शाप देणे कसे घडले? कधी सुरु झाली?? पौगंडावस्थेत?? अशक्य, तो पूर्वीचा असावा... शालेय वयात??? नाही नाही... निश्चितच आधी... बालपणीच्या प्री-स्कूलमध्ये??? होय... हे त्या लवकर सुरू झाले असावे, आणि मी त्याची खालीलप्रमाणे कल्पना केली: तीन वर्षांची मुलगी रागावते आणि तिच्या मागण्या पूर्ण करण्यासाठी ओरडते, आई तिला संतुष्ट करण्यासाठी धावते.
मुलाला काहीतरी हवं असतं, पण आई तिच्या मनासारखं करत नाही. लहान मुलगी तिच्या बालसुलभ बोलण्याने आणि तिच्या प्रेमळ ओळीने वडिलांसमोर किंवा घरच्यांसमोर आईला शिव्याशाप देते, म्हणून सगळे हसतात आणि परिस्थिती पार पडते...
लहान मुलगी आजारी आहे आणि एखाद्या गोष्टीमुळे वेदना होत आहे, उदाहरणार्थ, स्नायूची सुई. ती रडते आणि तिच्या आईच्या मिठीत ओरडते. तिच्या रडत असताना, तिची आई तिच्या लहान मुठीने तिला मारते किंवा तिच्या पायाला लाथ मारते. आई ऐकत राहते तिची लहान मुलगी तिला मारत आहे आणि लाथ मारत आहे हे न वाटता किंवा काळजी न करता डॉक्टरांच्या सूचना.

दोन आणि तीन वर्षांच्या मुलांनी त्यांच्याकडे लक्ष न दिल्यास त्यांच्या वडिलांना आणि आईला त्यांच्या मुठीने मारल्याच्या अनेक परिस्थिती आहेत. मी एका लहान दादागिरीच्या जन्माचा साक्षीदार आहे आणि जो कोणी आपल्या वडिलांना क्लिनिकमध्ये मारेल तो त्याच्या मित्रांना मारेल. बालवाडीत, त्याचे शाळेतील मित्र आणि विद्यापीठातील सहकारी.
जेव्हा मुलाला त्याच्या चुकीबद्दल योग्य प्रतिक्रिया मिळत नाही, तेव्हा तो एक चुकीचे संगोपन तयार करतो आणि एक स्वार्थी आणि आक्रमक व्यक्ती बनतो आणि समस्या केवळ हीच नाही की तो आपला आक्रमकपणा तुमच्याकडे निर्देशित करेल, खरी समस्या ही आहे की तो मोठा होतो. तुम्ही ते सहन कराल म्हणून प्रत्येकजण त्याचे उग्र वर्तन सहन करेल या विश्वासाने, म्हणून तो समाजात जातो आणि त्याच्याशी टक्कर देतो आणि समाजात असे काही सदस्य आहेत जे ते त्याच्या क्रूरतेला आणि गुंडगिरीला बळी पडतील आणि दुर्दैवाने या व्यक्ती स्वीकारतील. तुमच्या मुलांना वाढवण्यात तुमची भूमिका स्वतःच पार पाडायची... पण तुमच्या मते, वयाच्या पंचविसाव्या वर्षीच्या तरुणाच्या वागण्याचं मूल्यमापन समाज कसं करतो??? एकतर त्याला नाकारून आणि बहिष्कृत करून, किंवा त्याचे सामर्थ्य “तोडून” आणि त्याचा नाश करून.
एका पंचवीस वर्षाच्या मुलीची वागणूक कशी दुरुस्त करावी जी आपल्या कुटुंबावर गुंडगिरी करत मोठी झाली आणि आपल्या पती आणि त्याच्या कुटुंबाविरूद्ध गुंड बनली आहे??? एकतर तिच्यावर ताबा मिळवण्यासाठी आणि तिच्यावर ताबा मिळवण्यासाठी लढाईत प्रवेश करून किंवा तिला सोडून देऊन आणि तिच्या आक्रमकतेने तिला एकटे सोडून सर्वात वाईट.
माझ्या मित्रांनो... उपाय आहे: दृढता.
तुमच्या मुलांचे संगोपन हे प्रेम आणि खंबीरपणाचे योग्य मिश्रण असले पाहिजे, म्हणजे, उदाहरणार्थ, जर तुमच्या चार वर्षांच्या मुलाने तुम्हाला घरात किंवा लोकांसमोर शिव्या दिल्या, तर तुम्ही त्याला शिक्षा करण्यासाठी केलेली कोणतीही क्रिया ताबडतोब थांबवली पाहिजे आणि योग्य वेळी... मुलाचे संगोपन करताना त्याला शिस्त आणि छाटणी केली पाहिजे, जगात कोणीही काटेरी झाडे आणि तण सोडत नाही, त्याच्या रोपांभोवती हानीकारक गोष्टी वाढतात ज्यांचे पालनपोषण तो करतो... रोपाची निरोगी वाढ होण्यासाठी त्या उपटून टाकल्या पाहिजेत. आणि निरोगी वाढ...
तुम्ही तिच्या आजीसोबत फोनवर असताना तुमची मुलगी ओरडते आणि तुम्हाला शिव्या देते??? ताबडतोब फोन बंद करा आणि तुमच्या मुलाला शिक्षा करा. तिला शिक्षा करा. जर तुम्ही तिच्यावर प्रेम करत असाल तर तुम्ही तिला शिक्षा दिलीच पाहिजे. मुलाला हे माहित असले पाहिजे की ज्याप्रमाणे त्याच्या चांगल्या कृत्यांसाठी बक्षिसे आणि बक्षिसे आहेत त्याचप्रमाणे त्याच्या वाईट कृत्यांसाठी शिक्षा आहे. .
मुलाने त्याच्या वागण्यावर नियंत्रण कसे ठेवावे आणि योग्य आणि अयोग्य यात फरक कसा करायचा हे शिकले पाहिजे … मी पप्पांच्या मांडीवर बसतो आणि कामावरून परतल्यावर त्याचे चुंबन घेतो आणि त्याला खेळासाठी विचारतो कारण मी एक चांगली आणि सभ्य मुलगी आहे … ही आहे खरे ... मी पप्पाला रस्त्यावर लाथ मारून त्यांना पॅंटमधून ओढतो आणि खेळाच्या विद्यार्थ्याला ओरडतो ... हे चुकीचे आहे आणि बाबा मला याची शिक्षा देतील... आणि जेव्हा शिक्षा पुन्हा केली जातील तेव्हा मला पावलोव्हियन रिफ्लेक्स येईल: माझी ओरडणे आणि अनैतिकता = शिक्षा, माझे चांगले वर्तन आणि माझे आज्ञाधारकपणा आणि दयाळूपणा = बक्षीस, म्हणून मी चुकीचे आहे ते करण्यापूर्वी मी हजारो वेळा विचार करतो.

तुम्ही जितक्या लवकर या तत्त्वावर आधारित शिक्षण प्रणाली सुरू कराल: सभ्यता = बक्षीस, शिष्टाचाराचा अभाव = शिक्षा, तुमच्या मुलांचे संगोपन करणे जितके सोपे आणि नितळ होईल, ते मोठे झाल्यावर प्रभावी परिणामांसह. ...
सुमारे 20 वर्षांपूर्वी एक स्त्री आम्हाला भेटायला आली होती, आणि तिचा तरुण मुलगा सोफ्यावर झोपला होता, आणि जेव्हा तिला सोडायचे होते आणि मुलाला घेऊन जायचे होते, तेव्हा तो तक्रार करत उठला आणि तिच्यावर भयानक अपमान करत ओरडला. आवश्यक शिक्षा मिळण्याऐवजी, आईने त्याला मिठी मारली, चुंबन घेतले आणि त्याचे लाड केले: पण, माझ्या प्रिय... माफ करा, माझ्या आत्म्या, आम्हाला घरी जायचे आहे.
आज हा तरुण जेव्हा तिला त्याच्या विद्यापीठाच्या परीक्षेपूर्वी अभ्यासासाठी उठवतो तेव्हा तो तिच्याशी कसा वागतो याची तुम्ही कल्पना करू शकता का??? त्याच प्रकारे 100 अशा गुणाकार.

तुमचे तुमच्या मुलावर प्रेम आहे का? त्याच्याशी खंबीर राहा आणि त्याच्यावर आणि त्याच्या वागणुकीवर दया करा, जीवन त्याला निर्दयीपणे शिस्त लावण्यापूर्वी, जीवन त्याला कठोर शिक्षा देण्यापूर्वी त्याला प्रेमाने शिक्षा करा.