Ik bukte veel

Ik heb de laatste tijd veel gebukt, en ik zie nog steeds mijn dingen zoals jaloezieën, ik hoor geen muziek, ik hou niet van de zee, ik word niet verleid door de zon, ik ben echt nutteloos, en de stemming is ijdel.

En ik verander in een kussen waar niemand op slaapt en waar niemand op leunt, is dat jammer?

Ik weet niet wat het werkelijk is, en de schrijfster is eenzaam als een uil die op haar lier wacht in een lucht vol vogels, een soort fantasie, een zeer beperkte verbeelding.
En ik ben de hoop nooit moe, misschien is dit de ziekte, een brede verbeeldingskracht en een smalle hoop.