en van mij jij

Ik dacht dat je omhelzen in de winter van je koude ziel iets verdachts was, mijn hand droeg niet de last om het op je ellebogen te leggen en je naar de engelen te slepen waar geen oorlogen en geen bloed zijn. Ik ben niet sterk genoeg om de tijd te verdragen om je gelukkig te houden.

Ik hield van dat bestaan, mijn rokerige metgezel, het bestaan ​​dat geen afwezigheid heeft in de eenheid van ons beiden, ik zou het bestaan ​​van zielsvrienden of vrienden van het leven niet geloven, maar aan jou denken op een avond die zonde uitstort is als een wiens fouten in hoofdstukken van tederheid vallen en atomen uit de lucht verdwijnen, gemaakt van Zekerheid is wat ik 's nachts in de open lucht verdoezel.
Ik was zo ellendig dat ik voor jou bad en ik bad voor de wereld en voor de planeet die er niets mee te maken heeft.
Hij heeft geen zonde, behalve dat we zijn geschapen tussen het ene oppervlak en het andere eindeloze oppervlak, verstikkend alsof hij ons fel omhelst en vergeet dat ons vermogen om te ademen een fantasie is.

Je bent een onmiskenbaar ding.
En je bent een liefdevolle engelen omhelzing.
Je kunt je verdriet op mijn hart leggen, Laith, en je vermoeide longen op mijn borst, en je vermoeide ogen op mijn ogen die niets anders zijn geworden dan een mist, je kunt liefde en pijn zijn tegelijk, maar we zullen hoopvol zijn , hoopvol, met liefde en pijn die ons brandt als littekens, kan ik jouw huis zijn en jij mijn hut en we kunnen een huis maken van twee zielen.
Jij kunt mijn stem zijn en ik kan jouw stem zijn en de echo wordt zo ver weg dat ik wacht tot hij terugkaatst in mijn oren, zodat ik naar jou kan luisteren, een gebroken ziel die niets anders wil dan liefde.
Van mij ik en ik jou.