او زما څخه تاسو

ما فکر کاوه چې د ژمي په یخنۍ کې ستا په غیږ کې نیول یو څه شکمن کار دی، زما لاس د دې بار په غاړه نه دی اخیستی چې ستا په کنډوالو کې کیږدي او پرښتو ته یې بوځي چیرې چې جنګونه او وینې نه وي. زه دومره ځواکمن نه یم چې هغه وخت برداشت کړم چې تاسو خوشحاله وساتئ.

ما له هغه وجود سره مینه درلوده، زما سپیڅلی ملګری، هغه وجود چې زموږ د دواړو په یووالي کې هیڅ شتون نلري، زه به د روح ملګري یا د ژوند ملګري په شتون باور ونه کړم، مګر په یوه شپه کې ستا په اړه فکر کول ګناه ده. د هغه عیبونه چې د نرمۍ په فصلونو کې راځي او اتومونه له هوا څخه ورکیږي، له یقین څخه جوړ شوی هغه څه دي چې زه یې د شپې په خلاصون کې پټوم.
دومره بدبخته وم چې ستا لپاره مې دعا وکړه او د دنیا او هغه سیارې لپاره مې دعا وکړه چې هیڅ شی نلري.
هغه هیڅ ګناه نلري مګر دا چې موږ د یوې سطحې او بل نه ختمیدونکي سطح ترمینځ رامینځته شوي یو ، ساه یې ایسته کوي لکه هغه موږ په کلکه غیږ کې نیسي او هیروي چې زموږ د تنفس کولو وړتیا یو خیال دی.

تاسو یو نه منلو وړ شی یاست.
او تاسو یوه مینه لرونکې فرښته یاست.
ته خپل غمونه زما په زړه، لیت او ستا ستړي سږي زما په سینه، او ستا ستړي سترګې زما په سترګو کې چې د دوړې پرته بل څه نه دي، ته په ورته وخت کې مینه او درد کیدی شي، مګر موږ به امید ولرو هیله ده، په مینه او درد سره چې موږ د داغونو په څیر سوځوي، زه کولی شم ستاسو کور او ته زما کوټه شي او موږ کولی شو د دوو روحونو کور جوړ کړو.
ته زما غږ کیدی شي او زه ستا غږ کیدی شم او گونج دومره لرې کیږي چې زه انتظار کوم چې بیرته زما په غوږونو کې راښکاره شي، ترڅو زه تاسو ته غوږ شم، یو مات شوی روح چې یوازې مینه غواړي.
له ما څخه او زه تاسو.