a ode mnie ty

Myślałam, że objęcie Cię zimą zimnej duszy było czymś podejrzanym, moja ręka nie dźwigała ciężaru kładzenia jej na łokciach i ciągnięcia Cię do aniołów, gdzie nie ma wojen i krwi. Nie jestem dość silny, by znieść to, co przeżył czas, abyś był szczęśliwy.

Kochałem tamtą egzystencję, mój zadymiony towarzysz, egzystencję, której nie ma w jedności nas obojga, nie uwierzyłabym w istnienie duchowych przyjaciół lub przyjaciół życia, ale myślenie o tobie w noc wylania grzechu jest jak jedno których wady rozpadają się na rozdziały czułości, a atomy znikają z powietrza, stworzone z Pewności, to jest to, co ukrywam w nocy na otwartej przestrzeni.
Byłem tak nieszczęśliwy, że modliłem się za ciebie i modliłem się za świat i planetę, która nie ma z tym nic wspólnego.
Nie ma grzechu poza tym, że zostaliśmy stworzeni między jedną powierzchnią a drugą nieskończoną powierzchnią, dusząc się, jakby obejmował nas zaciekle i zapominał, że nasza zdolność oddychania jest fantazją.

Jesteś niezaprzeczalną rzeczą.
A ty jesteś kochającym anielskim uściskiem.
Możesz położyć swój smutek na moim sercu, Laith i swoje zmęczone płuca na mojej klatce piersiowej i swoje zmęczone oczy na moje oczy, które stały się tylko mgłą, możesz być jednocześnie miłością i bólem, ale będziemy pełni nadziei z nadzieją, z miłością i bólem, który pali nas jak blizny, mogę być twoim domem, a ty moją chatą i możemy stworzyć dom dwóch dusz.
Możesz być moim głosem, a ja mogę być twoim głosem, a echo staje się tak odległe, że czekam, aż odbije się w moich uszach, abym mógł cię wysłuchać, złamaną duszą, która nie chce niczego poza miłością.
Ode mnie ja i ja ty.