และจากฉันคุณ

ฉันคิดว่าการโอบกอดคุณในฤดูหนาวที่จิตวิญญาณอันเยือกเย็นของคุณเป็นสิ่งที่น่าสงสัย มือของฉันไม่ได้แบกรับภาระที่ต้องวางมันไว้บนข้อศอกของคุณและลากคุณไปยังทูตสวรรค์ที่ไม่มีสงครามและไม่มีเลือด ฉันไม่แข็งแรงพอที่จะทนกับเวลาที่ผ่านไปเพื่อให้คุณมีความสุข

ฉันรักการดำรงอยู่นั้น สหายควันของฉัน การดำรงอยู่ที่ไม่มีอยู่ในความสามัคคีของเราสองคน ฉันจะไม่เชื่อว่าการมีอยู่ของเพื่อนวิญญาณหรือเพื่อนแห่งชีวิต แต่การคิดถึงเธอในคืนที่เทบาปเป็นเหมือนหนึ่ง ซึ่งความผิดนั้นตกเป็นบทแห่งความอ่อนโยนและอะตอมก็หายไปจากอากาศ ซึ่งเกิดจากความแน่นอน คือสิ่งที่เราปกปิดในตอนกลางคืนในที่โล่งแจ้ง
ข้าพเจ้าเศร้าโศกมากจนสวดอ้อนวอนเพื่อท่านและสวดอ้อนวอนเพื่อโลกและเพื่อโลกที่ไม่เกี่ยวข้อง
พระองค์ไม่มีบาป เว้นแต่ว่าเราถูกสร้างมาระหว่างพื้นผิวหนึ่งกับอีกพื้นผิวหนึ่ง หายใจไม่ออกราวกับว่าเขาโอบกอดเราอย่างดุเดือดและลืมไปว่าความสามารถในการหายใจของเรานั้นเป็นเพียงจินตนาการ

คุณเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้
และคุณเป็นที่รักของนางฟ้า
เอาความเศร้าไปฝากไว้ที่ใจ เลธ ปอดที่อ่อนล้าของเธอ ไว้บนทรวงอก นัยน์ตาที่อ่อนล้าของข้า ที่กลายเป็นเพียงหมอก ย่อมมีรักและปวดร้าวไปพร้อม ๆ กัน แต่เราจะสมหวัง ด้วยความหวัง ด้วยความรักและความเจ็บปวดที่แผดเผาเราเหมือนแผลเป็น ฉันสามารถเป็นบ้านของคุณ และคุณสามารถเป็นกระท่อมของฉัน และเราสามารถสร้างบ้านของสองวิญญาณได้
คุณสามารถเป็นเสียงของฉัน และฉันสามารถเป็นเสียงของคุณ และเสียงสะท้อนนั้นอยู่ไกลจนฉันรอให้มันกลับมาที่หูของฉัน เพื่อที่ฉันจะได้ฟังคุณ วิญญาณที่แตกสลายที่ไม่ต้องการอะไรนอกจากความรัก
จากฉันและฉันคุณ